در این تحقیق مدل ساده ای از ساختمان های مجاور سه و هفت طبقه تحت مولفه های افقی و عمودی حاصل از حرکات موازی و عمود بر گسل با بزرگا و اختلاف فاز های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. در مدل های سازه ای در نظر گرفته شده هر طبقه شامل یک کف صلب و دو ستون دارای صلبیت محوری بدون جرم بوده که با فنر های دورانی غیرخطی و میراگر های دورانی خطی به هم متصلند. جهت مدل کردن نیروی ضربه بین ساختمان ها از مدل ویسکوالاستیک غیرخطی استفاده شده است. معادلات دیفرانسیل حاکم بر مدل به روش رانگ-گوتای مرتبه چهارم حل گردیده است. برای مدل های در نظر گرفته شده نتایج نشان می دهد با فرض رفتار خطی مصالح: 1-ضربه باعث افزایش جابجایی نسبی و نیروی برشی ساختمان هفت طبقه در طبقات بالاتر از تراز ضربه می گردد لیکن ضربه در پاسخ های ساختمان سه طبقه تقریباً بی تاثیر است. با فرض رفتار غیرخطی مصالح : 2- بر اثر ضربه حداکثر جابجایی نسبی و نیز تغییر شکل های ماندگار در ساختمان هفت طبقه در طبقات بالای محل برخورد افزایش چشمگیری نشان می دهد. همچنین تغییر شکل های ماندگار در ساختمان سه طبقه نیز افزایش می یابد.3- اثر ضربه بر نیروی برشی ساختمان ها ناچیز است. 4-رفتار غیرخطی مصالح سبب کاهش حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد نسبت به حالت خطی می گردد. 5-در هر دو حالت خطی و غیر خطی اختلاف فاز در تحریک پایه ها می تواند سبب افزایش 5/1 برابری حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد ساختمان ها گردد. 5- برای مدل های در نظر گرفته شده در این تحقیق اثر مولفه افقی حرکت زمین در حداکثر نیروی ضربه و حداقل فاصله لازم جهت جلوگیری از برخورد غالب بوده و اثر مولفه های عمودی و دورانی حرکت زمین قابل صرف نظر می باشد