دهکده سالمندی در واقع مجتمعی برای حمایت و نگهداری از سالمندان است که تمامی نیازهای آنان را برآورده می کند. دلبستگی به مکان در سالمندان از این رو اهمیت دارد که نداشتن و یا کمبود آن باعث به وجود آمدن مشکلات جسمی و روحی بسیاری در آنان می گردد و در نهایت عدم رضایت از زندگی را فراهم می کند. دلبستگی به مکان تجربه ای از درگیر شدن با مکان و یا محیط است تا یک شخص احساس کند که جزء صحیحی از محیط اطرافش است. در این راستا ابتدا ویژگی های روحی و فیزیولوژیکی، شیوه های زندگی و الگوهای رفتاری سالمندان مورد ارزیابی قرار داده شده و سپس حس مکان، دیدگاه ها و ابعاد آن و معیارهای ارزیابی حس دلبستگی به مکان ارائه شده است. این تحقیق از نوع کاربردی است که در آن با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای با 200 نفر از ساکنان آسایشگاه های سالمندان با شرایط مناسب و نامناسب مصاحبه شده است و اطلاعات بدست آمده از طریق نرم افراز s.p.s.s. مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در این پژوهش تاثیرگذارترین عوامل مورد بررسی قرار گرفتند. سهم عامل عاطفی و هویتی در آسایشگاه های مناسب بیشتر از سایر عوامل می باشد و سهم عامل عاطفی و اجتماعی در آسایشگاه های نامناسب بیشتر می باشد. پس می توان نتیجه گرفت در جهت افزایش دلبستگی به مکان باید اول عامل عاطفی و بعد عامل هویتی و اجتماعی را در اولویت قرار داد. نتیجه این تحقیق ارائه ویژگی های حس دلبستگی به مکان و رهنمودهای طراحی دهکده های سالمندی است که با به کار بردن و رعایت آن ها در طراحی محیط های ویژه سالمندان نیازهای آنان را بر طرف کنیم.