چکیده یکی از مسائل و معضلات مهم که به خصوص در چند سال اخیر به صورت جدی در جامعه ایران بروز نموده است، موضوع وابستگی و مصرف مواد محرک و سوء استفاده از داروهای روانگردان و محرک است. اعتیاد معمولاً به حالتی اطلاق می شود، که انسان از نظر جسمی و یا روانی، خود را نیازمند به انجام رفتاری یا مصرف ماده ای بداند. بر این اساس دامنه آن وسیع است. بدین دلیل، اعتیاد را یک آسیب اجتماعی دانسته اند، که در روابط اجتماعی افراد نیز اثر می گذارد؛ سلامت فرد و اجتماع را به خطر می اندازد به عبارت دیگر اعتیاد، الگوی رفتاری است که وجه مشخصه اش نیاز شدید به مصرف داروی مورد نظر و احساس امنیت کردن پس از تأمین آن می-باشد. امروزه اعتیاد به مواد صنعتی در بین جوانان که تحت عنوان روانگردان ها از آن ها اسم می برند و به صورت قرص است، جایگزین اعتیاد به مخدرهای سنتی شده است. بر این اساس بود که مجمع تشخیص مصلحت نظام اصلاحیه قانون اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر مصوب1376 را تصویب و پس از تأیید مقام معظم رهبری برای اجرا به قوه قضاییه ابلاغ کرد، بر این اساس از این پس رسیدگی به جرایم مواد روانگردان های صنعتی غیر دارویی تابع مقررات رسیدگی به جرایم مواد مخدر است.اعتیاد امروزه از جمله مسائل اصلی کشور محسوب می شود. به دلیل تعدد عوامل اعتیاد و پیچیدگی علل گرایش به آن، نظریه منسجمی در خصوص تعیین این عامل شکل نگرفته و به رغم اهمیت، نظریه های مطرح شده در این زمینه، از قابلیت تبیین بالایی برخوردار نیستند با این وجود از جمله علل موثر در اعتیاد، عوامل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، جغرافیایی و از همه مهمتر عوامل فردی و شخصیتی می باشد. طبق جمع بندی مطالب وموارد بدست آمده از مطالعه می توان نتیجه گرفت: - برخورد با اعتیاد مشکل جدی و اساسی جامعه می باشد. - مصلحت جامعه در پیشگیری از وقوع جرم است. - پیشگیری از اعتیاد امکان پذیر و عملی می باشد. کلید واژه: سیاست جنایی – اعتیاد – معتاد – پیشگیری از وقوع جرم