فلسفه شخصی اساتید در زمینه تربیت دینی از موضوعات مهمی است که چندان مورد توجه قرار نگرفته است. بر این اساس هدف از تحقیق حاضر بررسی و کند وکاو فلسفه شخصی اساتید در زمینه تربیت دینی، از منظر اساتید دانشگاه کردستان می باشد. در این تحقیق از رویکرد کیفی و استراتژی پدیدارنگاری استفاده شد و فلسفه ی شخصی اساتید در زمینه تربیت دینی به وسیله مصاحبه نیمه ساختار یافته، مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان تحقیق، شامل اساتید دانشگاه کردستان است که با استفاده از روش نمونه گیری گلوله برفی با 11 نفر مصاحبه شد. یافته های تحقیق نشان داد که تجربه زیسته اساتید و در واقع فلسفه ی شخصی آنها در زمینه تربیت دینی بیشتر بر مقوله هایی تأکید داشت که در زیر مجموعه 6 طبقه مفهومی تر در ارتباط با وضیت کنونی، وضعیت آرمانی، آسیب شناسی، تعریف تربیت دینی، نیاز به تربیت دینی و تربیت دینی در عمل، قرار گرفت، که این 6 طبقه نیز خود زیر مجموعه دو مضمون اصلی یا فضای نتیجه، چیستی و چگونگی می باشد. عمده ترین یافته های تحقیق حاضر حاکی از آن است که از دیدگاه اساتید، تربیت دینی در شرایط فعلی از جایگاه مطلوبی برخوردار نبوده و باید بیشتر از پیش مورد توجه قرارگیرد، زیرا پروسه تربیت دینی طولانی مدت است و نیاز به زمان دارد. راهکارهایی که اساتید در این راستا ارائه کردند بر این امر مهم دلالت دارد که جایگاه فعلی تربیت دینی ضعیف است و نیاز به آن دارد در دانشگاه جایگاهش احیا شود به گونه ای که برای دانشجو بر انگیزاننده باشد و این امر نیاز به اساتیدی دارد که خود از تربیت و تربیت دینی سالمی برخوردار باشند و در قالب گفتار و عمل آشکارا و پنهان، مستقیم و غیر مستقیم آن را نشان دهند و تلاش کنند در حد توان دانشجو را به کمال برسانند.