موضوع:هدف تحقیق حاضر بررسی مقایسه روش های مختلف سرد کردن بر ضربان قلب و میزان دفع لاکتات خون متعاقب یک فعالیت شدید بیشینه در دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز می باشد. روش ها:روش تحقیق تعداد24 نفر از دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز با دامنه سنی 28-20 سال وحداکثر اکسیژن مصرفی بین45-35 لیتر بر دقیقه و به روش نونه گیری در دسترس شرکت کردند.پس از سنجش های مربوط به سن،قد،وزن آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه تجربی قرار گرفتند و گروه ها به طور جداگانه مبادرت به انجام فعالیت ورزشی(آزمون استراند)می نمود. هر سه گروه در سه روز متوالی در نوبت صبح ساعت(12-8) فعالیت شدید بیشینه را انجام دادند و پس از انجام فعالیت در فواصل زمانی بلافاصله،5،10 و25 ضربان قلب و لاکتات به منظور تعیین متغیرها به عمل آمد و سرد کردن به مدت10 دقیقه بعداز اتمام فعالیت بیشینه در هر گروه به یک روش متفاوت انجام گرفت. نتایج:به منظور بررسی تفاوت معنی داری بین سه گروه از آزمون تحلیل واریانس(anova)یک طرفه استفاده شد وبرای بررسی این که تفاوت بین کدام گروه ها وجود داشته است از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.سطح معناداری p?0.05 در نظر گرفته شد.نتایج نشان داد که بازیافت فعال به صورت روش اول در گروه یک باعث کاهش معنادارتری در ضربان قلب و لاکتات خون می گردد. نتیجه گیری کلی:نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که دوره بازیافت فعال به روش اول(ابتدا5 دقیقه دویدن نرم و آهسته و بعد دقیقه کشش ایستا)موجب کاهش معنادارتر ضربان قلب و لاکتات خون در مقایسه با دو روش دیگر گردید.