با توجه به نیاز روز افزون بشر به انرژی و این واقعیت که عمده نیاز انرژی بشر از سوخت های فسیلی تامین می شود، یافتن منبع انرژی جدید از اهمیت بالایی برخوردار است. از جمله این منابع می توان به خورشید، منبعی بی کران و پاک اشاره نمود. در میان سلول های خورشیدی ساخته شده، سلول های خورشیدی نانوساختار از پتانسیل بهتری جهت تجاری سازی برخوردارند و با توجه به تحقیقات روزافزون در این حوزه از آینده ی روشنی برخوردارند. از جمله راهکارهای افزایش بازده سلول خورشیدی رنگدانه ای، مدیریت نور بوده که ما در این تحقیق به بررسی این مهم با به کارگیری لایه پراکننده نور پرداخته و مقایسه ای میان ساختار کره های توپر و توخالی به عنوان لایه پراکننده انجام داده ایم. بدین منظور کره های مونودیسپرس توپر متشکل از هسته های sio2 و پوسته ای از tio2 و کره های توخالی tio2 سنتز و فیلم های آماده شده مورد مشخصه یابی های ساختاری (xrd, sem) و اپتیکی (drs) قرار گرفتند و در نهایت تاثیر عملکرد آن ها در سلول خورشیدی بررسی شد و مشاهده شد بازده سلول های خورشیدی با بکارگیری این لایه های پراکننده نور ساخته شده، افزایش یافتند و این افزایش در کره های توخالی به دلیل اختلاف ضریب شکست، بیشتر است.