خورشید نیایش، مهر نیایش و آتش نیایش نام سه دعا از نیایش های پنجگانه به زبان اوستایی اند که در «خرده اوستا » آمده اند. متن اوستایی این سه دعا در سال های 700 تا 900 میلادی به زبان فارسی میانه لفظ به لفظ ترجمه شده است. اوستایی زبانی تصریفی است که نقش نحوی واژه ها از طریق تصریف واژه در هشت حالت نشان داده می شود ولی فارسی میانه زبانی تحلیلی است در زبان فارسی میانه، حروف اضافه، آرایش واژه ها و بافت معانی روابط نحوی را نشان می دهد. از آن جا که مترجمان فارسی میانه متن اوستایی این سه نیایش را لفظ به لفظ ترجمه کرده اند، ترجمه این متون نحو معمول زبان فارسی میانه را ندارد و درک معنای متن فارسی میانه را دشوار ساخته است. هدف از انجام این پژوهش مطالعه تحولات ساختمان زبان از نظر مقولات دستوری و چگونگی درک زبانی مترجمان از متن اوستایی خورشید نیایش، مهر نیایش و آتش نیایش است. کلید واژه ها: خورشید نیایش، مهر نیایش، آتش نیایش، اوستایی، فارسی میانه، اوستا، زند