ارزشیابی پویا بر وحدت ارزشیابی و آموزش تاکید می کند و با ارائه کمک های لازم در هنگام آزمون از طریق تعامل، درک و بینش کلی نسبت به پتانسیل آزمون دهندگان برای پیشرو آینده آنها را فراهم می کند. پژوهش حاضر به بررسی کاربرد روش های مختلف ارزشیابی پویای گروهی وتاثیرآن بر توانایی شنیداری در زبان دوم زبان آموزان ایرانی پرداخت. بدین منظور 11 زبان آموز انتخاب شدند و در راستای اهداف پژوهش آزمون شنیداری آیلتس مورد استفاده قرار گرفت. این پژوهش از الگوی پیش آزمون—ارزشیابی پویا—پس آزمون— انتقال بهره گرفت. ابتدا زبان آموزان در پیش آزمون غیر پویا شرکت کردند. پس از شرکت در ارزشیابی پویا تعامل و مداخله در دو جلسه متوالی زبان آموزان در برنامه غنی سازی که هدف آن برطرف کردن نقاظ ضعف آن ها درآزمون های قبلی بود شرکت کردند. زبان آموزان همچنین در یک مصاحبه در مورد تجربه خود در این پژوهش شرکت کردند. در پایان زبان آموزان در پس آزمون غیر-پویا شرکت کردند. دو ارزشیابی انتقال نیز به منظور بررسی توانایی آزمون دهندگان درانتقال دانش به دست آمده به آزمون های پیچیده تر شده اجرا شد. مقایسه نمرات پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون تی نشان داد که ارزشیابی پویا تاثیر بسزایی بر نمرات شرکت کنندگان داشته و توانایی درک شنیداری آن ها را افزایش داده بود. مقایسه نمره افزایش دانش آموزان در جلسات دوم و سوم نشان داد که روش مداخله ارزشیابی پویا در بهبود توانایی شنیداری زبان آموزان بهتر عمل کرده بود. در دو ارزشیابی انتقال زبان آموزان نمرات بالاتری نسبت به پیش آزمون کسب کردند که این موضوع بر اثرات بلند مدت ارزشیابی پویا تاکید می کند. در رابطه با نگرش شرکت کنندگان به ارزشیابی پویا، مشکلات مربوط به سوالات آزمون (عدم آشنایی با آزمون) به عنوان دلیل اصلی ضعف شرکت کنندگان معرفی شد. شرکت کنندگان در این مطالعه ارزشیابی پویا و بطور دقیق ترارزشیابی پویای گروهی هم زمان را ترجیح دادند. بر اساس نتایج این پژوهش، برگزاری دوره های ویژه آواشناسی و دوره های آمادگی آزمون آیلتس به معلمان و موسسات توصیه می شود.به محققان ارزشیابی پویا نیز توصیه می شود که مطالعاتی مبتنی بر ارزشیابی پویا انجام داده تابه روش های مداخله موثر برای آموزش / ارزیابی توانایی های مختلف دست یافته و راهکار هایی برای اجرای ارزیابی گروهی پویا در محیط آموزشی زبان دوم ارائه دهند.