امروزه یکی از مشکلات مطرح ، افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در جمعیت های مختلف انسانی و حیوانی از طریق باکتری ها می باشد و این امر منجر به پیدایش و انتشار پاتوژن های مقاوم و ژن های مقاومت در آن ها می گردد. ژن های بتالاکتاماز و تتراسیکلین از مهمترین ژن های پلاسمیدی در باکتری های خانواده انتروباکتریاسه هستند که عامل بیش از 90 درصد مقاومت سویه های اشریشیاکلی1 به دارو های بتالاکتام و از علل مهم بروز مقاومت های چندگانه دارویی در عفونت های بیمارستانی می باشند. با بروز مقاومت دارویی در میان باکتری های بیماریزا، درمان این دسته از بیماری های عفونی با مشکلات فراوانی مواجه شده است. فراوانی این ژن ها در جمعیت های باکتریای در نقاط مختلف جغرافیایی متفاوت می باشد. شناخت این تفاوت ها برای برنامه ریزان بهداشت و درمان حائزاهمیت است. در این مطالعه فراوانی ژن های بتالاکتاماز2(blactx-m ، blashv و blatem ) و تتراسیکلین 3(teta ، tetb و tetc )، درباکتری اشرشیاکلی جدا شده از بیماران به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی زابل مورد بررسی قرار گرفت. شیوع ژن های مورد نظر به ترتیب teta(14/56%)، tetb(12/49%)، tetc(52/10%)، bla ctx-m(100%)، bla shv(75/68%)، bla tem(91/22%) بود. علاوه بر آن نقش ژن های کلاس یک و دو اینتگرون-ها4 نیز در مقاومت های چندگانه میکروبی در سویه مورد نظر بررسی شد، و همراهی بارزی بین اینتگرون های کلاس 1 و آنتی بیوتیک های بتالاکتام و کلاس 2 اینتگرون با آنتی بیوتیک آزترونام مشخص شد.و تتراسایکلین و سفتریاکسون نیز رابطه معناداری با پلاسمیدها از خود نشان دادند.

استافیلوکوکوس به عنوان شایع ترین علت عفونت های مرتبط با بیوفیلم شناخته شده است. به نظر می رسد توانایی تشکیل بیوفیلم نقش مهمی در عفونت های استافیلوکوکی بازی می کندpia . (پلی ساکارید چسبنده بین سلولی) مسئول تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکی است که توسط اپرون ica کد می شود. عفونت های توأم با بیوفیلم معمولاً برگشت پذیر بوده و به درمان به سختی پاسخ می دهند. در این مطالعه تولید بیوفیلم در 100 ایزوله استافیلوکوک جدا شده از بیماران کلینیکی مورد بررسی قرار گرفت. تمام ایزوله ها بر اساس روش های استاندارد شناسایی شد (27 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس و 73 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس). بررسی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم با استفاده از دو روش کنگورد و لوله ای انجام گردید و تمامی ایزوله ها از لحاظ حضور ژن های اپرون ica با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز(pcr) مورد ارزیابی قرار گرفت. از مجموع 100 ایزوله جدا شده (27 ایزوله استافیلوکوک اورئوس و 73 استافیلوکوک اپیدرمیدیس) 68٪ تولید بیوفیلم کردند. توزیع فرکانس ژن های مورد مطالعه به صورت 11٪ icar، 12٪ icac، 14٪ icab، 19٪ icad، و 16٪icaa مشاهده شد. در روش pcr ، از بین ایزوله های دارای توانایی تشکیل بیوفیلم با دو روش فنوتیپی (لوله ای و کنگورد) به ترتیب 27% و 30% ایزوله های لوله ای مثبت و کنگورد مثبت دارای اپرون ica بودند. همچنین 45% لوله ای مثبت و 65% کنگورد مثبت، فاقد اپرون ica بودند. این مطاله نشان داد که نتایج فنوتیپی با فراوانی ژنوتیپی همخوانی ندارد و تشکیل بیوفیلم به عوامل دیگری غیر ازحضور اپرون ica بستگی دارد.

در این مطالعه تأثیر محلول اسید لاکتیک بر کنترل روند فساد و مدت زمان نگهداری گوشت چرخ شده گاو سیستانی مورد بررسی قرار گرفت. گوشت ناحیه سردست گاو نر پرواری 1-2 ساله، چرخ شده و قبل از بسته بندی با محلول های 1 و 4 درصد استریل اسید لاکتیک مخلوط و سپس در ظروف پلی استیرن و توسط استرچ فیلم بسته بندی گردید. نمونه های گوشت در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شده و در روزهای صفر، یک، سه، پنج، هفت و نه بسته بندی از یخچال خارج و مورد آزمایش های میکروبی (شمارش کلی باکتری ها)، شیمیایی (ph) و ظاهری (بررسی خواص حسی و درصد خونابه) قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد در طی دوره نگهداری 9 روزه میانگین غلظت باکتری در زمان-های مختلف تفاوت آماری معنی داری داشته است (p value<0.001). در شروع آزمایش (روز صفر)، غلظت باکتری بین تیمارهای مختلف تفاوت آماری معنی داری نداشته (p value>0.05) اما در روزهای یک، سه، پنج، هفت و نه تفاوت غلظت باکتری بین تیماری های مختلف معنی دار بوده است. همچنین میانگین مقدار ph در زمان های مختلف تفاوت آماری معنی داری داشته و در روزهای یک، سه، پنج، هفت و نه تفاوت مقدار ph بین تیمارهای مختلف نیز معنی دار بوده است (p value<0.05). باتوجه به پارامترهای میکروبی و شیمیایی، می توان نمونه شاهد را تا 3 روز، نمونه تیمارشده با اسیدلاکتیک 1 درصد را تا 5 روز و نمونه تیمارشده با اسیدلاکتیک 4 درصد را تا 9 روز نگهداری نمود. با توجه به نتایج آزمایشات در هیچ یک از روزهای آزمایش، مقدار خونابه بین تیمارهای مختلف تفاوت آماری معنی داری نداشته است (p value>0.05) و همچنین استفاده از اسیدلاکتیک تأثیر منفی قابل ملاحظه ای بر رنگ و بوی گوشت نداشته و حتی موجب روشن ترشدن و بهبود رنگ و بوی گوشت می گردد و بدون ایجاد عوارض نامطلوب ظاهری در جهت افزایش زمان ماندگاری گوشت چرخ شده ی گاو قابل استفاده می باشد.

در این تحقیق به دنبال آن می باشیم این است که حداکثر زمان ماندگاری و کیفیت شیر خام از تولید تا مراکز جمع آوری شیر و عوامل موثر در کیفیت بهداشتی و ماندگاری شیر از مرحله تولید تا مصرف را بررسی شد. میزان 100 سی سی شیر خام از دامداری های مناطق روستای کرباسک،روستای ده نو،روستای ژاله ای،روستای جهانتیغ،روستای بامری،ده برقه،حسین آباد،فلکه کوزه،سد سیستان،اسلام آباد، روستای حاجی صفر، در این تحقیق تعداد 360 نمونه شیر گاو در سه مرحله از زنجیره توزیع شیر در شهرستان زابل به طور تصادفی اخذ شد. محل های نمونه گیری شامل: بلافاصله بعد از دوشیدن شیر، پس از ریختن شیردر بیدون ها یا ظروف پلاستیکی و زمان تحویل به مرکز جمع آوری شیر بود. در هر محل تعداد 120 نمونه شیر اخذ گردید و آزمایشات لازم برای سنجش کیفیت نمونه های شیر خام انجام شد. همچنین پارامترهای تاثیرگذار بر کیفیت شیر با کمک پرسشنامه جمع آوری شد. پارامترهایی که تاثیر آنها روی کیفیت شیر مورد بررسی قرار گرفت، عبارت بودند از: نژاد گاو(هلشتاین/سیستانی/دورگه)، وسیله حمل شیر(پیکان/پراید/وانت معمولی/وانت سردخانه دار)، شستشوی پستان گاو(بله یا خیر)، ضدعفونی کردن پستان گاو(بله/خیر)، نوع دامداری(نیمه صنعتی/ سنتی)، ظرف نگهداری شیر (بیدون آلمینیومی/دبه پلاستیکی)، فاصله دامداری تا مرکز جمع آوری شیر (کمتر از 5 کیلومتر/ بین 5 تا 10 کیلومتر/ 10 تا 15 کیلومتر/ 15 تا 20 کیلومتر)، روش شیردوشی (دستی/ ماشینی)، سطح تحصیلات دامدار(بی سواد/تحصیلات ابتدایی/تحصیلات متوسطه/دیپلم و بالاتر) میانگین نتایج آزمایشات شیر خام بر حسب پارامترهای تاثیر گذار بر کیفیت شیر محاسبه شد. از تست های t test، one way anova، repeated measures anova و chi square برای بررسی تفاوت های آماری استفاده شد. سطح معنی داری <0.05 p-value در نظر گرفته شد. از نرم افزار آماری spss نسخه 18 جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. با توجه نتایج این تحقیق، بارمیکروبی شیر جمع آوری شده شهرزابل با استاندارد های ملی فاصله زیادی داشته که به دلیل مشکل در عدم رعایت زنجیره سرما در حین انتقال به مرکز و عدم رعایت موارد بهداشتی درمراحل دوشش بود. شیر مصرفی باید دارای کیفیت مطلوب و عاری از هر گونه آلودگی باشد تا هم نیازهای جامعه را تامین و هم از انتقال بیماریهای گوناگون جلوگیری نماید. شیر به دلیل داشتن مواد و ترکیبات مختلف ، محیط مناسبی جهت رشد میکروب می باشد که با شناخت عوامل موثر بالا بردن کیفیت شیر و جلوگیری از فاسد شدن آن نظیر ، بهداشت دام ، نحوه دوشش ، صاف کردن ، سرد کردن سریع شیر ،دمای نگه داری شیردر زمان انتقال شیر، بهداشت وسایل شیر دوشی ، تانکر های حمل شیر و آب مورد استفاده در دامداریها جهت شستشوی وسایل شیر دوشی ، می توان مانع از فاسد شدن آن شود.رعایت هر یک از موارد فوق باعت کاهش بار میکروبی و در نتیجه افزایش کیفیت شیر خام خواهد شد.