هویت مفهومی کلیدی در دنیای معاصر به شمار می رود. بعد از جنگ جهانی دوم، مهاجرت، صنعتی شدن و رشد جنبش های سیاسی- اجتماعی جدید و اشکال هویت سیاسی باعث شد تا پرسش در مورد هویت در مرکز بحث و مناظره های علوم اجتماعی قرار بیگرد. شکل گیری هویت و باز تعریف آن، تحت تأثیر عوامل گوناگون است که از آن جمله می توان به کمیت و کیفیت روابط بین افراد در جامعه اشاره کرد. این عامل که در یک تعبیر کلی تر، سرمایه اجتماعی نامیده می شود، یکی از مهمترین متغیرهای تأثیر گذار در شکل گیری و بار تعریف هویت است. در دور? جدید، صنعتی شدن، شهرگرایی و نوگرایی، سبب تحولات عظیم اقتصادی- اجتماعی در جهان گردیده که این تحولات نیز به نوب? خود، هویت افراد را دچار دگرگونی کرده است. بنابراین، امروزه، نقش عوامل سنتی هویت ساز، کم رنگ تر شده، در حالیکه نقش فرایندهای مدرن هویت ساز، پرنگ تر گردیده است.این مقاله به دنبال بررسی تأثیر شاخص های سرمایه اجتماعی بر هویت اجتماعی افراد به روش پیمایشی است. در این پژوهش برای تحلیل سرمایه اجتماعی( متغیر مستقل) از شاخص های همچون مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، تعلق اجتماعی، تعامل اجتماعی، و عزت نفس استفاده شده و نیز هویت اجتماعی (متغیر وابسته) در سه بعد هویت فومی، هویت ملی و هویت فراملی مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری پژوهش را افراد شهر ارسنجان در استان فارس تشکیل می دهند که از میان آنها یک نمونه 400 نفری به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. تکنیک جمع آوری داده ها، پرسشنامه خودساخته می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهند که میزان سرمایه اجتماعی در جامعه از حد متوسط پایین تر است و همبستگی ضعیفی میان سرمایه اجتماعی و هویت اجتماعی وجود دارد. نتایج به دست آمده از آزمون های آماری، وجود رابطه بین هویت اجتماعی با هر یک از شاخص های سرمایه اجتماعی را تأیید می کنند، البته بین سرمایه اجتماعی جوانان با هویت ایشان (هویت قومی، ملی و فراملی) همبستگی مثبت، معنادار و نسبتاً ضعیفی وجود دارد. در بین متغیرها، متغیر تعلق اجتماعی با هویت اجتماعی، همبستگی قوی تری وجود دارد.

پژوهش حاضر با عنوان بررسی سازگاری زوجین و اثر آن در الگوی فرزند آوری در شهر تهران می باشد. هدف این پژوهش شناسایی عوامل سازگاری زوجین و تأثیر آن در الگوی فرزند آوری است. علاوه بر آن شناخت رابطه بین عوامل اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی، تعداد دلخواه فرزندان، زمان اولین فرزند آوری، جنسیت فرزندان، فاصله ازدواج و تولد اولین فزند با سازگاری زوجین در شهر تهران را بررسی می نماید. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی می باشد. ابزار سنجش به صورت پرسشنامه و در دو بخش سوالات عمومی و سازگاری زوجین تظیم و در مهر ماه 92 اجرا شده است. جامعه آماری شامل کلیه افرادی است که صاحب فرزند شده و برای دریافت شناسنامه به اداره ثبت احوال مراجعه نموده اند. حجم کل نمونه بر اساس فرمول کوکران 259 نفر محاسبه و نمونه آماری پژوهش به روش نمونه گیری طبقه بندی تصادفی انتخاب شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد در مورد فاصله ازدواج تا اولین فرزند، تولد اولین فرزند، جنس فرزندان بین زوجین سازگاری وجود دارد. همچنین در مورد تعداد دلخواه فرزندان بین زوجین سازگاری وجود ندارد.

هدف اصلی پژوهش حاضربررسی عوامل اجتماعی-اقتصادی موثربررضایت کارکنان دولتی ازدورکاری می باشد.روش پژوهش پیمایشی وابزارگردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است که روایی آن ازراه ضریب آلفای کرونباخ واعتبار آن ازراه اعتبارمحتواتایید شده است.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دورکارستادمرکزی وزارت تعاون،کارورفاه اجتماعی درسال1391 می باشد. درمجموع 300نفرازاین کارکنان به روش تصادفی ساده انتخاب شدند.چارچوب نظری پژوهش مرکب ازتئوری سازگاری شغلی وعوامل موثربررضایت شغلی ویکتوروروم می باشد.متغیرهای مستقل مدل تحلیلی که درپی تبیین متغیروابسته(رضایت ازدورکاری)بوده اند،شامل رضایت شغلی، میزان دریافتی،شرایط کاری،مقام فرددروزارتخانه،مشارکت کارکنان،امکان پیشرفت دروزارتخانه،سازگاری شغلی،احترام دروزارتخانه وعوامل فردی (زمینه ای)می باشند.براساس تحلیل داده های پژوهش،چهارفرضیه ازهشت فرضیه آن تاییدشدندونتایج تحقیق نشان می دهدبین متغیرهای رضایت شغلی،شرایط کاری،میزان دریافتی ومقام فرددروزارتخانه بارضایت ازدورکاری رابطه معناداروجوددارد

در چند سال اخیر، همگام با تغییرات به وجود آمده در ساختار و ترکیب جمعیت ایران، مباحث مختلفی در مورد تعداد و ساختار جمعیت کشور و آینده ی آن مطرح شده و توجه دولتمردان، برنامه ریزان، پژوهشگران و نیز اذهان عمومی را به سوی جمعیت و ویژگی های آن جلب نموده است. این پژوهش سعی بر این است تا با تکیه بر اطلاعات گذشته نگر و بررسی ساختار سنی و جنسی جمعیت و استفاده از نتایج سرشماری و ... جمعیت کشور تا سال 1425 شمسی پیش بینی شود. نرم افزار مورد استفاده برای این پیش بینی، اسپکتروم است. نتایج به دست آمده نشان داد که جمعیت ایران تا سال 1425، در سناریوی پایین جمعیت کشور در مقدار 85 میلیون نفر متوقف شده و سیر کاهشی به خود می گیرد. بر حسب سناریو متوسط در اواخر دوره پیش بینی به بالاتر از 95 میلیون نفر رفته و همچنین در سناریو افزایش باروری، جمعیت کشور به صورت مداوم افزایشی بوده و در اواخر دوره پیش بینی به حدود 105 میلیون می رسد. پیش بینی جمعیت سه استان مورد بررسی گویای این نکته است که فقط گیلان در هر سه سناریو کاهش می یابد. دیگر استان ها فقط در سناریوی پایین کاهش می یابند. استان گیلان در سناریوی باروری پایین از سال 1413 با کاهش جمعیت رو به رو می شود. استان کرمان، طبق سناریوی جمعیتی بالا، در طی دوره پیش بینی جمعیت آن به حدود دو برابر خواهد رسید. میزان باروری کل کشور در سال 1390 برابر با 8/1 فرزند به ازای هر زن بوده است که در اواخر دوره پیش بینی 1425 در سناریوی پایین، به 3/1 بچه برای هر زن، سناریو بالا 3/2 فرزند برای هر زن و در سناریو متوسط به 8/1 فرزند برای هر زن خواهد رسید. شاخص امید زندگی در اواخر دوره پیش بینی برای مردان 34/81 سال و برای زنان به 58/82 سال خواهد رسید. هرم جمعیت ایران به صورت نمایی جوان با حجم جمعیتی انبوه در سنین 15 تا 35 سالگی بوده است که این برآمدگی موید بالابودن باروری در 15 تا 30 سال قبل و کاهش باروری در 15 سال گذشته بوده است. در اواخر دوره پیش بینی و در سال 1425 در هر سه سناریوی بالا، متوسط و پایین بیشترین حجم جمعیت کشور به گروه های سنی 55 تا 59 ساله و 60 تا 64 سالگی خواهد رسید. سه استان مورد بررسی تفاوت های بارزی در آینده ی جمعیتی خود خواهند داشت. واژگان کلیدی: پیش بینی، جمعیت، گذار جمعیتی، باروری، مرگ و میر، مهاجرت