هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تمرینات تعدیل شده پیلاتس برکمر درد مزمن غیر اختصاصی زنان مبتلا به هایپرلوردوزیس است. بدین منظور 27 زن غیر ورزشکارمبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی و هایپرلودوزیس در دامنه سنی 30-50 سال در این مطالعه شرکت کرده اند. این افراد به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند.گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات تعدیل شده پیلاتس را انجام داده و گروه کنترل در مدت زمان مشابه ، درمان های رایج خود را دریافت کردند. در این تحقیق متغیر های؛ درد ، ناتوانی در فعالیت روزانه و درجه لوردوز کمری به ترتیب با استفاده از پرسشنامه کیوبک ، ناتوانی اسوستری و دستگاه فورمتریک اندازه گیری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونt وابسته به منظور مقایسه ی نتایج حاصل از پیش آزمون و پس آزمون در گروه تجربی و t مستقل برای مقایسه میانگین ها آزمودنی ها در دو گروه کنترل و تجربی در سطح 95% و 5% >p استفاده شده است. یافته ها نشان میدهد، میانگین شدت درد در آزمودنی ها بعد از تمرینات پیلاتس از 916/63 به 48 کاهش یافته است ، همچنین میانگین میزان ناتوانی از 5/53 به 16/40 و میانگین درجه لوروز کمری از 33/54 به 33/45 کاهش یافته است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که تمرینات پیلاتس برکمر درد افراد مورد بررسی تاثیر مثبت داشته و موجب کاهش شدت درد، بهبود ناتوانی و کاهش درجه لودروز افراد شرکت کننده شده است.

هدف: زنان سالمند دارای هایپرکیفوزیس تعادل کافی نداشته و بدنشان دارای نوسان زیادی است که سبب می¬گردد بیشتر در معرض خطر زمین خوردن باشند. از جمله علل اصلی زمین خوردن، اختلال در تعادل، تحرک و ثبات پوسچر می¬باشند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی بر تحرک، ثبات پوسچر و تعادل زنان سالمند دارای هایپرکیفوزیس بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 نفر از زنان سالمند (60-75 سال) به¬روش هدفمند انتخاب و به¬صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) در برنامه تمرینات اصلاحی شرکت¬کردند. اما گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نکردند. در پیش و پس¬آزمون جهت اندازه¬گیری تحرک ، ثبات پوسچر ، درجه کیفوز و تعادل به ترتیب از آزمون زمان برخاستن و برگشتن، چرخش 180 درجه، خط¬کش منعطف و مقیاس برگ استفاده و تعداد زمین خوردن و ترس از افتادن نیز ثبت گردید. برای تحلیل داده¬ها از آزمون¬های آماری t وابسته و زوجی در سطح معنی¬¬داری p<0/05 استفاده ¬شد. یافته¬ها: 26¬ نفر در اندازه گیری¬های پس¬آزمون شرکت کردند. در آزمون برخاستن و رفتن (p=0/000)، چرخش 180¬درجه (p=0/008)، درجه کیفوز (p=0/002) و مقیاس برگ (p= 0/000) بهبود قابل توجهی مشاهده¬گردید. ترس از افتادن نیز به طور قابل ملاحظه¬ای کاهش یافت. نتیجه¬گیری: یافته¬های تحقیق نشان دادند که تمرینات اصلاحی می¬تواند موجب بهبود درجه کیفوز، تعادل، ثبات پوسچر و تحرک در سالمندان شده و از این طریق خطر زمین خوردن را کاهش دهند.

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه زمان واکنش دست برتر افراد مبتلا به اسکولیوز c شکل با افراد سالم و در نهایت بررسی تأثیر تمرینات اصلاحی بر زمان واکنش دست برتر مبتلایان به اسکولیوز c شکل بود. مواد و روش کار: بخش اول پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی و طرح آن علّی-مقایسه ای و بخش دوم (اصلی) پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه ی آماری آن را کلیه دانشجویان پسر در حال تحصیل دانشگاه اراک (93-92) تشکیل دادند؛ در مرحله اول تعداد 30 نفر از افراد مبتلا به اسکولیوز c سمت چپ و تعداد 30 نفر از افراد سالم به شیوه غیرتصادفی و هدف¬دار غربال شدند. در مرحله بعدی آزمودنی¬ها بر اساس ابتلا به اسکولیوز c شکل به دو گروه سالم و مبتلا به اسکولیوز c شکل تقسیم و پس از آن گروه مبتلا به اسکولیوز نیز به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات اصلاحی-درمانی منتخب را به مدت 8 هفته انجام دادند. ارزیابی اولیه (غربال) ناهنجاری اسکولیوز با استفاده از خط شاقولی و تست نیویورک انجام گرفت و برای ارزیابی نهایی از دستگاه فورمترک و برای ارزیابی زمان واکنش از دستگاه دوره بی پاسخی و زمان واکنش استفاده شد. فرضیه های پژوهش با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی وابسته (زوجی) و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 در سطح معنی داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد، زمان واکنش افراد مبتلا به اسکولیوز c شکل با افراد سالم تفاوت معنی داری دارد و همچنین اندازه زاویه اسکولیوز گروه تجربی (پیش¬آزمون با پس-آزمون) به صورت معنی داری تفاوت داشته اند (05/0?p). و زمان واکنش گروه تجربی (پیش-آزمون با پس¬آزمون) تفاوت معنی¬داری نداشته¬است (05/0 p>). نتیجه گیری: اسکولیوز c شکل ممکن است باعث افزایش زمان واکنش افراد مبتلا شود و تمرینات اصلاحی می تواند موجب بهبود اسکولیوز c شکل عملکردی شود ولی احتمالاً باعث کاهش زمان واکنش دست برتر آنها نمی گردد.