هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر احتمالی چند زبانگی بر هوش زبانی زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی بود. دو فرضیه برای این تحقیق در نظر گرفته شد :الف) میان هوش زبانی زبان آموزان دانشگاهی ایرانی با پیشینه های زبانی مختلف (تک زبانگی، دوزبانگی و سه زبانگی) تفاوت چندانی وجود ندارد و ب) جنسیت زبان آموزان بر رابطه ی میان چند زبانگی و هوش زبانی آنها تاثیر نمی گذارد. در ابتدا 171 زبان آموز انگلیسی زن و مرد از دانشگاههای زنجان، ارومیه، تبریز و خوارزمی تهران در این تحقیق شرکت کردند. به منظور همگون سازی زبان آموزان، سن، سطح اقتصادی- اجتماعی، پیشینه ی زبانی، تجربه ی یادگیری زبان انگلیسی و سطح تسلط به زبان انگلیسی شرکت کنندگان تحت کنترل قرار گرفت. در نتیجه تعداد شرکت کنندگان به 82 نفر کاهش یافت. در بین این 82 نفر باقی مانده که همگی در محدوده ی سنی بین 19 تا 25 سال قرار داشتند، 22 نفر تک زبانه ،37 نفر دو زبانه و 23 نفر سه زبانه وجود داشت. داده های مورد نیاز تحقیق از طریق :الف) پرسشنامه ای دو قسمتی متشکل از اطلاعات فردی و پیشینه ی زبانی زبان آموزان به همراه پرسشنامه ی هوش زبانی و ب) نسخه ی تعدیل شده ی آزمون مهارت fce در راستای همگون سازی زبان آموزان از لحاظ مهارت زبان انگلیسی، گرد آوری شد. برای بررسی تاثیر پیشینه ی زبانی (تک زبانگی، دو زبانگی و سه زبانگی) بر هوش زبانی شرکت کنندگان از آنالیز واریانس دوسویه به همراه آزمون های post-hoc استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر معنی دار پیشینه زبانی بر هوش زبانی شرکت کنندگان در تحقیق بود . این تاثیر به ویژه در حمایت از سه زبانه ها بود که نمرات هوش زبانی بالاتری داشتند.همچنین ، یافته های تحقیق نشان داد که جنسیت زبان آموزان تاثیری بر رابطه ی میان چند زبانگی و هوش زبانی ندارد.