هدف از پژوهش حاضر تبیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) در کاهش پریشانی روانی، پریشانی بین فردی و افزایش پذیرش و عمل، تمرکز حواس، کیفیت زناشویی و سازگاری زناشویی زوج های پریشان شهرستان دزفول بود. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی زوج-های مراجعه کننده به کلینیک روان شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول در سال 1392 بود. نمونه ی پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، نمونه شامل 3 زوج (6 نفر) از افراد مراجعه کننده به این کلینیک بودند که با توجه به نمره ی پرسش نامه ی نتایج (پی آمد) 45.2 (45.2-oq) و سازگاری زناشویی(das) جزء زوج های پریشان قرار می گرفتند. در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه ی چندگانه ناهم زمان استفاده شد. و آزمودنی ها قبل از درمان، میانه ی درمان، پایان درمان و 1 ماه پس از پایان درمان به (پرسش نامه نتایج (برآمد) 45.2 (45.2-oq)، پرسش نامه ی پذیرش و اقدام (aaq-ii)، پرسش نامه ی تحمل سرکوبی وایت (wbsi)، پرسش نامه ی آگاهی تمرکز حواس (maas)، پرسش نامه کیفیت زناشویی (qmi) و پرسش نامه سازگاری زوجی (das)) پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا (rci) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر همه ی متغیرهای مورد مطالعه تأثیر مثبت دارد. و این تأثیر در متغیرهای پریشانی روانی، بین فردی و پذیرش و عمل بیشتر است.