این مطالعه به مقایسه اثر بخشی معنویت درمانی و طرحواره درمانی بر افسردگی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان سمیرم می پردازد. اعضاء گروه های آزمایش و کنترل که بعد از ریزش نهایی هر یک شامل هشت نفر می باشند، از میان دانشجویان دانشگاه پیام نور سمیرم که از طریق فراخوان، از میان کسانی که از طرف مرکز مشاوره دانشگاه تشخیص افسردگی داشتند، بصورت تصادفی انتخاب و در گروه های معنویت درمانی و طرحواره درمانی جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش هر یک در هشت جلسه درمان شرکت کردند، افسردگی افراد هر دو گروه آزمایش و کنترل، قبل و بعد از اجرای مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که، طرحواره درمانی و معنویت درمانی(001/0p=) بر بهبود افسردگی نسبت به گروه کنترل در پس آزمون بطور معنی داری موثر بوده (05/0p<).در مقایسه بین گروه معنویت درمانی و طرحواره درمانی (004/0p=)، افراد گروه معنویت درمانی بهبود بیشتری را نسبت به گروه طرحواره درمانی در افسردگی نشان دادند(05/0p<). همچنین طرحواره درمانی و معنویت درمانی بر روی ابعاد سه گانه (جسمانی- حیاتی، شناختی- روان شناختی، بدبینی- احساس بی ارزشی) افسردگی، در سطح معناداری (05/0p<) تأثیر معنی داری داشتند. نتایج این تحقیق از طرفی نشانگر موثر بون طرحواره درمانی در درمان افسردگی و از طرف دیگر موثرتر بودن درمان معنوی در مقایسه با طرحواره درمانی به خاطر داشتن مولفه های خاص از قبیل، عدم تداخل معنویت مراجعان با درمان و همخوانی بیشتر عناصر درمان با افسردگی بود. با توجه به عدم لحاظ کردن معنویت در درمان مراجعان از سوی بسیاری درمانگران، این تحقیق لزوم توجه به معنویت در درمان را خاطر نشان می سازد.