توده گرانیتوئیدی کوه بی بی مریم در فاصله 65 کیلومتری شمال خاوری نهبندان قرار دارد این توده از نظر زمین شناسی، در زون فلیش خاور ایران واقع می شود. این پیکره ی گرانیتوئیدی به سن احتمالی 6/0 ±5/71 میلیون سال (ماستریشتین) درون مجموعه هایی از آمیزه های رنگین کرتاسه پسین و فلیش های ائوسن برونزد دارد. این توده اساسا? دارای طیف ترکیبی از پگماتیت، گرانیت، گرانیت گنیس، گرانودیوریت، دیوریت و تونالیت می باشد کانی های اصلی تشکیل دهنده سنگ های سازنده این توده پلاژیوکلاز، کمی آلکالی فلدسپار، کوارتز، بیوتیت و هورنبلند می باشند. بافت غالب این سنگ ها عمدتا? گرانولار است. حضور برونبوم های میکروگرانولار فلسیک، فراوانی میکاهایی همچون موسکوویت و بیوتیت، بیوتیت های پرمرغی و طاووسی، جهت یافتگی کانی های میکایی در برخی از واحدهای این توده از مشخصات بارز این پیکره ی گرانیتوئیدی می باشد. در نمودارهای هارکر بین اکسیدهای عناصر قلیایی با افزایش مقدار اکسید سیلیسیم روند افزایشی و سایر اکسیدها روند کاهشی نشان می دهند که با روند عمومی تفریق ماگمایی سازگار است. گاه بین اکسیدهای عناصر اصلی،پراکندگی هایی مشاهده می شود که احتمالا? به دلیل ناهمگنی بافتی، درصد درشت بلورها، بافت های نامتعادل موجود در کانی های سازنده ی این سنگ ها می باشد. تغییرات عناصر فرعی مانند ti و nb حاکی از وابستگی این توده به ماگماهای کالک آلکالن است. عناصر خاکی کمیاب بهنجار شده نسبت به کندریت غنی شدگی از عناصر خاکی سبک (lree) و تهی شدگی از عناصر نادر خاکی سنگین (hree) را نشان می دهند که مشابه الگوی موجود در سنگ های وابسته به مناطق فرورانش می باشد، الگوی مشابه و هماهنگ در نمودارهای عنکبوتی گویای وابستگی این توده به یک منشأ واحد می باشد. نمودارهای پتروژنتیکی و تکتنوماگمایی توده گرانیتوئیدهای بی بی مریم نشان می دهند که آن ها دارای وابستگی به محیط زمین ساختی زون فرورانش و تشکیل آن ها با منشأ آمفیبولیتی سازگار می باشد. به نظر می رسد تشکیل این توده در ارتباط با فرورانش بلوک لوت به زیر بلوک هلمند می باشد که ماگمای سازنده آن نهایتا? با پوسته ی قاره ای آلایش یافته است.