در هنگام زلزله ارتعاش غیر هم فاز ساختمان های مجاور با فاصله درز انقطاع ناکافی، باعث برخورد و ضربه بین آنها می شود که ممکن است شرایط بارگذاری بحرانیتری نسبت به حالت ارتعاش بدون ضربه ایجاد کند. خطر برخورد بویژه در نواحی مسکونی پرجمعیت شهرهای بزرگ، به دلیل محدودیت زمین و مقدار درز انقطاع، از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از این تحقیق مدل سازی سازه های مجاور هم و بررسی اثرات برخورد می باشد. بر این اساس ابتدا به بررسی مشاهدات اثر برخورد ساختمان ها در زلزله های اخیر و دلایل وقوع ضربه در آنها پرداخته شده است و سپس مدل های تعریف شده برای برخورد مورد بررسی قرار می گیرند. ابتدا با ساده سازی سیستم های ساختمانی به مدل های ساده شده ی یک درجه آزادی، تاثیر پارامترهای مختلف پریود، میرایی، سختی و فاصله ی بین دو سازه مجاور در رفتار وقوع برخورد مورد بررسی قرار گرفته است. سپس در گام بعدی قاب های بتن مسلح مجاور هم مورد مطالعه قرار می گیرند وپارامترهای متغیر تحلیل در این مرحله شامل تعداد طبقات، تعداد دهانه ها و اختلاف تراز بین طبقات سازه های مجاور هم می باشد. همچنین مدل ها تحت تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی قرار گرفته اند. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که برخورد به اختلاف فاز موجود در ارتعاش دو سازه مجاور هم شدیدا وابسته بوده و البته این اختلاف فاز به عواملی همچون سختی، جرم، میرایی و ظرفیت هر یک از سازه ها بستگی دارد. در ساختمان های مجاور هم، که اختلاف تراز طبقاتی دارند و پریود اولیه آنها نزدیک به یکدیگر است؛ باید به اثرات موضعی برخورد در حالت برخورد کف یک سازه به ستون سازه مجاور، توجه لازم صورت گیرد.