جزیره پنگوئن ها اثری هجوی، با لحنی گزنده و نیش دار است. این اثر در مورد پنگوئن هایی می باشد که به دلیل اشتباه یک قدیس به نام سن مائل، انسان فرض شده و غسل تعمید داده می شوند. سن مائل مقدس به اشتباه پنگوئن ها را انسان های بی دین پنداشته، آن ها را غسل تعمید داده و به انسان تبدیل می کند. شایان ذکر است که از این پس این پنگوئن های انسان شده نماد و سمبل انسان ها و انسانیت هستند. خداوند نیز این "انسان شدن" را می پذیرد. به این ترتیب پنگوئن های انسان شده که هیچ اطلاعی از انسانیت ندارند، می بایست همان طور که خداوند از آن ها انتظار دارد رفتار کنند، یعنی که رفتاری پسندیده و از روی آگاهی را در پیش بگیرند. از آن جا که یکی از ویژگی های انسان اجتماعی و آینده نگر بودن است و انسان ها هر روز تمایل بیشتری به کسب دارایی دارند، به جان یک دیگر می افتند و هر روز بیش از پیش به سمت خشونت کشیده می شوند. تمایل به جمع آوری مال موجب می شود که به یک دیگر تهمت دزدی و غصب مال همدیگر را بزنند. از طرف دیگر، غسل تعمید باعث می شود که پنگوئن های انسان شده وسواس بیش از اندازه ای نسبت به دین پیدا کنند، تا جایی که تمام آثار علمی و هنری عصر خویش را از بین برده و بر روی آن ها تعلیمات دینی را به نگارش در می آورده اند. شواهدی همچون دلیل به وجود آمدن انسان از روی اشتباه و نادانی، تاثیرات منفی ویژگی اجتماعی بودن انسان و اثرات مخرب دین گرایی افراطی پنگوئن ها، ما را به سمت درک هر چه بیشتر نگرش بدبینانه نویسنده نسبت به انسان و تمام جوانب زندگی انسانی پیش می برد.