چکیده این پژوهش عوامل توسعه نیافتگی منطقه آزاد تجاری – صنعتی چابهار را مورد بررسی قرار داده است. برای ارزیابی این عوامل داده هایی از مهمترین فعالیت های منطقه آزاد تجاری – صنعتی چابهار در طی سال های 1380 تا 1390 که دهه ی دوم فعالیت این منطقه می باشد، مورد تحلیل پوششی قرار گرفته و در قالب مدل حداقل مربعات موزون در نرم افزار eviews7 و تحلیل swotمورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که در این مدل ضریب هزینه های جاری و عمرانی(lncu) و ضریب سرمایه گذاری داخلی و خارجی (lndf) از نظر آماری در سطح 0.05 درصد معنی دار و مثبت می باشند. ضرایب مثبت نشان می دهد که یک درصد افزایش در هزینه های جاری و عمرانی(lncu) و سرمایه گذاری داخلی و خارجی (lndf) با ضریب موجب آن مقدار توسعه می شوند. همچنین با استفاده از تحلیل پوششی داده ها مشخص گردید که عملکرد منطقه آزاد تجاری-صنعتی چابهار در راستای رسیدن به اهداف اولیه در هیچ زمینه ای موفقیت کامل نداشته است که در این راستا پیشنهاداتی مطرح گردید. امکان بهره برداری از ویژگی های جغرافیایی، شرایط سیاسی – اقتصادی منطقه ای و حضور در سازمان های بین المللی و برتری های نسبی در ترانزیت، از فرصت های موجود هستند که می توانند در دستیابی به اهداف مناطق آزاد موثر باشند. بدیهی است که در کنار فرصت های ملی، شناسایی و استفاده از فرصت های خاص هر منطقه نیز می تواند راهگشای توسعه ملی باشد.