پوست اولین سد دفاعی در مقابل محیط خارجی بوده و در حفظ ثبات محیط داخلی بدن نقش تعیین کننده ای دارد. موکوس موجود بر روی پوست به وسیله یرخی از سلول های اپیدرم به نام سلول های جامی شکل ترشح شده و حاوی موسین، ترکیبات ضد میکربی، ایمونوگلوبولین ها و گلیکوپروتیین های دیگر است. با توجه به این که منابع آب شیرین کشور روبه کاهش بوده و حتی منابع آب فعلی به سمت شوری می رود لذا با این مطالعه می توان نتیجه گرفت که ماهی بنی تا چه اندازه می تواند بدون تغییر در ساختار در مقابل شوری مقاومت کند. در پژوهش حاضر تعداد 144 قطعه ماهی بنی با میانگین وزنی 350 گرم در روزهای 1، 3، 7، 14، 21و28 ماندگاری در غلظت های شوری و در شوری 4 و 8 و 12 و 16 گرم در لیتر مورد استفاده قرار گرفتند. برای انجام مطالعات میکروسکوپی از نواحی سر، شکمی و خط جانبی برش هایی به ضخامت 5/0 میکرون تهیه و مورد رنگ آمیزی h&e و pas واقع شدند. جهت مطالعات هیستومتریک، ضخامت اپیدرم و تعداد سلول های گرزی شکل و ترشح کننده موکوس در 200 میکرومتر از طول اپیدرم هر ناحیه مورد اندازه گیری، شمارش و بررسی مقایسه ای قرار گرفت. نتایج مشاهدات مشخص کرد که پوست نواحی سر، شکمی و خط جانبی در درجه های مختلف شوری تحت تاثیر قرار گرفته و دچار تغییرات در ضخامت اپیدرم، کاهش تعداد سلول های گرزی شکل و افزایش تعداد سلول های ترشح کننده موکوس شده اند(5 0 / 0 > p). این تغییرات نشان داد ماهی بنی یک ماهی شوری پسند تا غلظت 4 گرم در لیتر می باشد و حتی می تواند غلظت-های12 و 8 گرم در لیتر را نیز تحمل کند. گروهی از ماهیان که در غلظت شوری 16 گرم در لیتر قرار گرفته بودند شوری را تحمل نکرده و پس از 12 ساعت همگی تلف گردیدند.