مسئله ‍ ی کار قدمتی به تاریخ عمر بشر دارد و میزان چگونگی انجام آن همواره از مهم ترین مباحث ارزشی جوامع به حساب می آمده است. پژوهش صورت گرفته در این راستا فرهنگ کار درایران بر اساس متون سده های هفت و هشت هجری می باشد. چراکه تاریخ کار در این دوره مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است واین پژوهش در پی آن است که با ریشه یابی و نمودارسازی مولفه های ارتقا یا انحطاط فرهنگ کار به تحلیل و بازیابی مجموعه عوامل تشکیل دهنده ی فرهنگ کار بپردازد چرا که تاکنون تحقیق و پژوهشی در این باره صورت نپذیرفته است و منبعی که به صورت دقیق و رسمی بتوان در این رابطه به آن مراجعه کرد وجود ندارد و این پژوهش با پرداختن به رابطه سیاست ها و اقدامات مدیریتی و اجرایی مغولان، پایگاه قبیله ای ایشان و اقدامات دیوان سالاران ایرانی و مغول، با مقوله کار، همچنین پرداختن به تغییر مبانی اعتقادی و اجتماعی جامعه در طی هجوم وحشت بار مغول و ارتباطی که در این تغییر مبانی بر عرصه کار و فعالیت بشر می نهد، و همینطور پرداختن به جایگاه و نقش عوامل وشخصیت های فرهنگی و ادبی بر شکل گیری فرهنگ کار، به گونه ای به آسیب شناسی فرهنگ کار در این دوره از تاریخ ایران پرداخته است. آنچه در رابطه به ذهن می رسد این است که هجوم مغول و اثرات آن همچنین تعالیم و آموزه های صوفیان و اندیشه های صوفیانه، و یا شعر شعرای عارف مسلک چه تأثیری بر فرآیند کار و تلاش در این دوره داشته اند؟ فرضیه ای هم که در این باره مطرح می کند این است که اندیشه ها و تعالیم صوفیانه نقش چشمگیری را در انحطاط فرهنگی واجتماعی این دوران به خصوص در زمینه کار و تلاش ایفا می کند که در اینجا به آن پرداخته می شود. این پژوهش با روشی توصیفی و تحلیلی و با هدف معرفی و شناسایی نقایص و کاستی های فرهنگ کار برای بازسازی و تغییر آسیب های فرهنگ کار، این مقوله را مورد بررسی قرار داده است به این امید که بتواند در این خصوص مفید واقع گردد.