لزوم توجه جدّی به مقوله گردشگری، بعنوان پدیده ای نو درزندگی ماشینی قرن بیست و یکم ، ضرورت کاملاً محسوسی است و اهمیت آن روز به روز دردنیا افزایش می یابد، زیرا با روند ماشینی شدن زندگی در جوامع که انسان را به شهرها بعنوان محورهای تحول وابسته می کند، زندگی شهری با مشکلاتی مواجه شده است. با وجود این نباید تصورکرد که زندگی در شهرها فاقد هرگونه مزیت است. به هرصورت درشهرها عواملی وجود دارندکه شهرنشینان را به زندگی امیدوار می نماید. دارا بودن جاذبه های گردشگری، امکانات رفاهی و ... موجب شده اندکه شهرها همیشه بعنوان مقصد گردشگران بشمار آیند. هدف اصلی این پژوهش ایجاد دریچه ای نو درگردشگری شهرگنبدکاووس با ارائه راهبردهای توسعه گردشگری شهر می باشد. در ضمن الگوی تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش ، تحلیلی- اکتشافی است. نتایج تحقیق نیز پس از بررسی های بعمل آمده از جاذبه های گردشگری شهر بر طبق مدل سوات نشان می دهد، راهبرد مورد نظر راهبرد تهاجمی (استراتژی حداکثر – حداکثر (so)) است که دراین حالت تا حد امکان از نقاط قوت درونی و فرصت های بیرونی موجود استفاده می کنیم . بررسی آزمون فرضیات نیز تأثیر عوامل اجتماعی ، فرهنگی و مدیریتی را مثبت ارزیابی کرده و محورهای تاریخی و فرهنگی را از محورهای اصلی توسعه گردشگری شهر در نظر می گیرد. در ضمن راهبرد توسعه گردشگری مبتنی بر برندسازی در شهر گنبدکاووس را قابل قبول می داند. نتایج تحقیق این نکته را تأکید می کند که برای به ثمر رسیدن نتیجه برنامه ها و راهبرد های مورد اجرا در شهر گنبدکاووس توجه به کلیه وجوه گردشگری از جمله فرهنگی ، اجتماعی و ... الزامی می باشد تا توسعه گردشگری با اصول و برنامه های مورد نظر و راهبردهای تعیین شده پیش رفته تا شاهد توسعه گردشگری شهر در آینده باشیم.