تعاملات محیط و رفتار کودکان با توجه به نظریه «احتمال گرایی محیطی» مورد مطالعه قرار گرفت تا مطابق ویژگی های بومی، فرهنگی و اجتماعی، ضوابط و معیارهایی برای برنامه ریزی و طراحی محیط های محلی کودکان حاصل شود. به این منظور موارد ذیل مورد بررسی قرار گرفته است: -روانشناسی و ادراک و دریافت فضایی کودک و تأثیر آن بر شکل گیری محیط -برنامه آموزشی مدارس ابتدایی و کاستی های ساختار محیطی مدارس در قبال این برنامه -ویژگی های اجتماعی ـ محیطی محلات مسکونی جزئیات مراحل مطالعه -سلائق محیطی کودکان در مورد ابعاد، شکل، فرم، رنگ، نور، بافت، پیچیدگی و ... در مقطع سنی متفاوت پیش از آن مطالعه شد و اهمیت این یافته ها در نحوه ادراک محیطی کودکان مورد بحث قرار گرفت در این راستا معلوم شد کودکان نسبت به ویژگی های فیزیکی محیط های گوناگون عکس العمل های متفاوتی دارند. -با تجزیه و تحلیل برنامه آموزشی مدارس مشخص شد که ساختار محیطی اغلب مدارس ابتدایی موجود نمی توانند به طور کامل پاسخگوی نیازهای فضایی این برنامه باشد و شاگردان و مربیان، هر دو از این شرایط ناراضی هستند. -با توجه به محدودیت های اقتصادی در اصلاح و ارتقاء جداگانه هر مدرسه و همچنین با در نظر داشتن کاستی های موجود در تسهیلات تفریحی و زمین های بازی اغلب محلات مسکونی شهر مشهد، پیشنهاد شد که ساختار محیطی مدارس از طریق مراکز آموزشی ـ تفریحی کودکان ارتقا یابد؛ مراکزی که با محله و مدارس آن ادغام می شوند، در حالی که ویژگی «چند عملکردی» چنین محیط هایی «سرزندگی» محله و «احساس محلی» ساکنان آن را افزایش می دهد. با انجام این مطالعات، تعاریف و راه بردهای اولیه برای برنامه ریزی و طراحی چنین محیط هایی حاصل شد. این یافته ها، هم چنین، محیطی را معرفی می کنند که می توان توأماً پاسخگوی نیازهای کودکان و سایر شهروندان باشد. راهبردهای به دست آمده، از طریق طراحی یک الگوی، کالبدی که دربرگیرنده هنجارهای این تحقیق است، بیشتر مورد بحث قرار گرفتند.