هدف از این تحقیق بررسی اثر یک دوره تمرین موازی بر عملکرد قدرتی و بی هوازی بسکتبالیست های نوجوان بود. از بین جامعه آماری 28 بسکتبالیست نوجوان انتخاب و به صورت تصادفی در 4 گروه استقامتی (7 نفر)، مقاومتی (7 نفر)، موازی (7 نفر) و کنترل (7 نفر) قرار گرفتند. گروه های استقامتی، مقاومتی و موازی به اجرای 6 هفته برنامه تمرینی در گروه مربوطه پرداختند. قبل از شروع برنامه تمرینی و پس از پایان 6 هفته تمرین فاکتورهای استقامت بی هوازی، سرعت، چابکی، پرش عمودی و قدرت بالاتنه و پایین تنه اندازه گیری شدند. یافته های تحقیق نشان داد پس از 6 هفته تمرین در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی داری در سرعت، پرش عمودی، قدرت بالاتنه و پایین تنه افراد در گروه های استقامتی، مقاومتی و موازی مشاهده شد. در حالی که در استقامت بی هوازی و چابکی تفاوت معناداری وجود نداشت. در مقایسه درون گروهی، در گروه استقامتی هیچ یک از متغیرها تغییر معناداری نسبت به پیش آزمون نداشتند. در گروه مقاومتی افزایش معناداری در قدرت بالاتنه و پایین تنه به وجود آمد. در حالی که در سایر متغیرها تغییر معناداری نسبت به پیش آزمون نداشتند. در گوره موازی در مقایسه درون گروهی افزایش معناداری در سرعت، پرش عمودی و قدرت بالا تنه و پایین تنه مشاهده شد، در حالی که در سایر متغیرها تغییر معناداری نسبت به پیش آزمون نداشتند.