ایمنی راه ها از دغدغه های اصلی صنعت حمل ونقل کشورها محسوب می گردد و هم اکنون هزینه های بسیاری برای مهار روند افزاینده تصادفات و تلفات جاده ای صرف می گردد. در سال 1391 تعداد متوفیات ناشی از حوادث رانندگی در ایران 19089 نفر و تعداد مصدومین 318802 نفر بوده است. سه عامل انسان،وسیله نقلیه و راه در وقوع سوانح جاده ای موثر می باشند که مطابق مطالعات انجام شده عامل راه در 34 درصد از تصادفات جاده ای در سطح جهان و 5/70 درصد از تصادفات جاده ای در سطح کشور ایران سهیم بوده است.بالا بودن سهم عامل راه در تصادفات ایران نسبت به جهان، نشان دهنده ی پایین بودن کیفیت راه ها در ایران به لحاظ ایمنی و لزوم توجه ویژه به این بخش می باشد. در همین راستا در این پایان نامه به بررسی عامل طرح هندسی راه در تصادفات و نقاط حادثه خیز جاده ها پرداخته شده است و هدف این پژوهش بررسی نحوه و میزان تاثیر پارامترهای طرح هندسی بر میزان تصادفات می باشد که به کمک آن بتوان تصمیم مناسبی جهت اصلاح هندسی نقاط حادثه خیز اتخاذ نمود. به این منظور با استفاده از مدل های شبکه عصبی مصنوعی و اطلاعات جمع آوری شده ی محور اندیمشک-پل زال، مدلی به منظور تخمین میزان ایمنی مسیر بر اساس مشخصات هندسی به دست آمده و مطابق آن میزان و نحوه تاًثیر هر کدام از پارامترهای هندسه ی مسیر مانندعرض معبر، بربلندی، شیب طولی و ... بر نرخ وقوع تصادفات در میلیون تردد در کیلومتر بررسی شده است. مطابق نتاج به دست آمده مدل شبکه ی عصبی مصنوعی با ورودی های شامل مشخصات پارامترهای هندسی مسیر و خروجی میزان نرخ تصادفات در یک میلیون تردد در هر کیلومتر و با استفاده از شبکه های پس انتشار چند لایه ای می توان به نتایج مناسبی در جهت پیش بینی نرخ تصادفات دست یافت. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده عدم تطابق بربلندی اجرا شده با مقدار آیین نامه ای بخصوص برای اختلاف های بیش از 5/1 درصد میان این دو مقدار، تاثیر بسیار زیادی بر میزان نرخ تصادفات به ویژه در قوس های با شعاع کمتر از 400 متر دارد، با افزایش شیب طولی مسیر بخصوص در مقادیر بیش از 4% تاثیر زیادی بر افزایش نرخ تصادفات خواهد داشت، افزایش عرض مسیر در مسیرهای دوخطه تا 10 متر کاهش چشمگیری در میزان نرخ تصادفات به همراه دارد افزایش تعداد دسترسی ها به مقدار بیش از 2 دسترسی در کیلومتر باعث افزایش چشمگیری در نرخ تصادفات خواهد شد.