رشدجمعیت و افزایش مهاجرت به شهرها تاثیر مستقیم بر گسترش شهرها داشته است و باعث گسترش ناهمگون فیزیکی شهرها شده است. شهرمریوان یکی از شهرهایی است که دارای توسعه ناهمگون و بدون برنامه می باشد که دلیل این امر مهاجرت های گسترده روستاهای اطراف به این شهر و رشد جمعیت آن بوده است. بنابراین هدف این تحقیق بررسی الگوی کلی توسعه فیزیکی شهر مریوان و و ابعاد مختلف آن جهت شناسایی الگوی مناسب رشد شهری می باشد برای دستیابی به این هدف با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از مدل های کمی مانند ضریب آنتروپی، هلدرن، ضریب موران و گری و نرم افزار arcgis، گسترش شهر در دوره های مختلف بررسی شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که شهر مریوان از سال 1370 به بعد دارای گسترش افقی بوده و جهت گسترش شهر مریوان عمدتاً در نیمه شرقی به طرف جاده سقز است. همچنین با توجه به مدل هلدرن 82 درصد از گسترش شهر مربوط به رشد جمعیت و 18 درصد مربوط به گسترش افقی شهر است. واژگان کلیدی: گسترش افقی، ضریب آنتروپی، ضریب موران ،ضریب گری، شهر مریوان