این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی رویکرد زوج درمانی خودنظم بخشی بر نظم جویی شناختی هیجان، آزار عاطفی و آشفتگی زناشویی انجام شد.پژوهش از نوع شبه آزمایشی است که در آن از پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، مشتمل بر کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکزمشاوره و رواندرمانی سطح شهر مشهد می‏باشد.نمونه مورد نظر شامل 10 زوج بود که جهت شرکت در طرح پژوهش به مرکز مشاوره وابسته به بهزیستی ارجاع داده شدند. لذا روش نمونه گیریِ این پژوهش، نمونه گیری در دسترس بود که بعد از انتخاب به صورت گمارش تصادفی در دو گروه کنترل (5 زوج)و آزمایش (5 زوج) قرارگرفتند. داده‏ها به کمک پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان(cerq)، آزار عاطفی و سازگاری دونفره (das) پیش از شروع جلسات در مورد هر دو گروه جمع آوری شد. متغییر مستقل زوج درمانی مبتنی بر خود نظم بخشی بودکه گروه آزمایش در معرض مداخله ‎8جلسه ای زوج درمانی خودنظم بخشی قرار گرفتند.. در این مدت بر روی گروه کنترل مداخله ی خاصی انجام نشد. پس از پایان جلسات مجددا پرسشنامه های نظم جویی شناختی هیجان، آزار عاطفی و سازگاری دونفره در مورد هر دو گروه اجرا شد.سپس با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری (ancova)و چند متغیری (mancova)، یافته‏های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که زوج درمانی خودنظم بخشی باعث افزایش راهبرهای کارآمد نظم جویی شناختی هیجان، و کاهش راهبردهای ناکارآمد نظم جویی شناختی هیجان زوج های گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود. همچنین، زوج درمانی خودنظم بخشی منجر به کاهش آزار عاطفی وکاهش میزان آشفتگی زناشویی در بین زوجین آشفته می شود. در مجموع، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که زوج درمانی خودنظم بخشی تأثیر بسزایی در نظم جویی شناختی هیجان، کاهش آزار عاطفی و همچنین کاهش آشفتگی زناشویی دارد.