هدف این رساله کندوکاو نشانه شناختی پدیده موسوم به جنبش سبز در جمهوری اسلامی ایران است که پیش، حین و پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال 1388 شکل گرفت. محقق در این رساله با ابتنا نظری به مطالعات فرهنگی و نظریه جنبش های اجتماعی جدید و با روش نشانه شناسی فرهنگی مکتب مسکو/ تارتو سعی دارد تا با توصیف و تفسیر نشانه های استراتژیک تولید شده از سوی پدیده موسوم به جنبش سبز و تاکتیک های نزاع نشانه شناختی هر دو طرف انتخابات- موسوی و احمدی نژاد- به مثابه نبرد مواضع پی ببرد.