هدف از تحقیق حاضر ارزیابی اثر تمرین راه رفتن به عقب بر نیرو و زمانبندی انقباض عضلات اندام تحتانی هنگام راه رفتن به جلو بود. تعداد 26 نفر از دانشجویان پسران دانشگاه حکیم سبزواری با میانگین سنی (8/0)3/21 سال، قد (9/6)5/172 سانتی متر و وزن (7/7)3/68 کیلو گرم)، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند که به دو گروه کنترل (10 نفر) و تجربی (14 نفر) تقسیم شدند. طرح تحقیق از نوع کاربردی و نیمه تجربی بود که در آن آزمودنی های گروه تجربی در برنامه ی 4 هفته ای تمرین راه رفتن به عقب، به صورت 3 جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه شرکت کردند. کینماتیک حرکت مفاصل اندام تحتانی برتر به همراه فعالیت الکتریکی عضلات آن هنگام راه رفتن به جلو در یک مسیر 6 متری در پیش آزمون و پس آزمون ضبط گردید. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و وابسته و در سطح معنی داری?= 0.05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات راه رفتن به عقب موجب کاهش تنش برخی عضلات عمل کننده بر زانو هنگام راه رفتن به جلو می شود، در حالی که اجرای این تمرینات بر نسبت نیروهای عضلات آگونیست به آنتاگونیست در هیچ یک از عضلات مفصل زانو و مچ پا اثر معناداری نداشت. در رابطه با زمانبندی انقباض عضلات زانو و مچ پا، افزایش مدت زمان فلکشن مفصل زانو در ابتدای مرحله stance و همینطور کاهش معنی دار مدت زمان دورسی فلکشن مچ پا در همین مرحله مشاهده گردید. این تغییر می تواند موجب افزایش تعادل پویا در اندام های تحتانی هنگام راه رفتن به جلو شود. بنابراین، این نوع تمرین می تواند برای توانبخشی افرادی که دارای اختلال یا عدم هماهنگی در راه رفتن عادی می باشند، مورد استفاده قرار گیرد.