بتن به دلیل ویژگی¬های منحصر به فردش از جمله پایایی در محیط¬های دریایی، امـــروزه یکی از پرمصرف¬ترین مصالح ساختمانی می¬باشد و انواع ویژه¬ی آن به خصوص بتن¬های خودتراکم، توجه خاصی را به خود معطوف نموده است. استفاده از پوزولان¬ها یکی از بهترین روش¬ها برای بهبود دوام و افزایش مقاومت در برابر خوردگی میلگرد در بتن با اثر مثبت زیست محیطی است. با وجود مطالعات گسترده¬ای که تاکنون بر روی بهبود دوام بتن پوزولانی انجام شده ولی هنوز ترکیب موثری از پوزولان¬ها که موجب بهبود چشمگیر مقاومت در برابر خوردگی بتن باشد، ارائه نشده است. در پژوهش حاضر نتایج آزمایشگاهی تاثیر ترکیب پوزولان¬های پومیس تفتان و متاکائولین بر خوردگی و نفوذ یون کلر در بتن خودتراکم مورد ارزیابی قرار کرفته است. بدین منظور در مجموع 13 طرح اختلاط بتن خودتراکم با استفاده از متاکائولین و ترکیب آن با پومیس به عنوان جایگزین سیمان در قالب 403 آزمونه در ابعاد مختلف ( مکعبی و استوانه¬ای ) ساخته شد. متاکائولین جایگزین سیمان شامل 5، 10 و 15 درصد و پومیس نیز با همین نسبت¬ها می¬باشد. قبل از انجام آزمایش¬های بتن سخت شده و بررسی خوردگی در بتن مورد مطالعه، برای حصول اطمینان از دستیابی به خواص خودتراکمی، آزمایش¬های بتن تازه انجام پذیرفته است. این آزمایش¬ها عبارتند از اسلامپ، t50، حلقه j، جعبه l و آزمایش قیف v پس از اطمینان از خودتراکمی بتن، در سنین مختلف و بصورت همزمان خواص مکانیکی و خواص دوامی (خوردگی و نفوذ) بررسی شده است. آزمایش¬هایی که برای بررسی خواص مکانیکی استفاده شده عبارتند از : مقاومت فشاری در سنین 7، 28، 56، 90 و 180 روز و مقاومت کششی در سن 90 روز. همچنین پارامترهای دوام این بتن با انجام آزمایش مقاومت ویژه الکتریکی در سنین 7، 14، 28، 56 و 90، عمق نفوذ و جذب آب در سن 28 روز و در نهایت خوردگی تسریع شده و ضریب مهاجرت یون کلر در سن 90 روز بررسی گردید. نتایج نشان می¬دهد که ترکیب پومیس و متاکائولین ضمن حفظ خواص مکانیکی بتن خودتراکم، باعث بهبود پارامترهای دوامی گردیده است. کاهش 52 درصدی در نفوذ یون کلر و حداقل تا 635 درصدی مقاومت در برابر خوردگی( افزایش سن مشاهده ترک )، افزایش مقاومت ویژه الکتریکی نمونه¬ها تا 311.5 درصد، کاهش جذب آب تا 30 درصد و کاهش عمق نفوذ آب تا 72.3 از نتایج این مطالعه می¬باشد.