غذا دنیای ادبیات و داستان را به دنیای واقعی پیوند می زند و نمی توان آن را مقوله ای سطحی در ادبیات در نظر گرفت. با این که تنها بیست سال است که غذا به صورت جدی در مطالعات علمی و دانشگاهی بررسی می شود، از جایگاه قابل توجهی در مطالعات بین رشته‏ای برخوردار است. نقد غذا شاخه‏ ای نوین در مطالعات ادبی است و معرفی قابلیت‏های آن در عرصه‏ی نقد ادبی به دانشجویان زبان و ادبیات انگلیسی اهمیت دارد. جومپا لاهیری یکی از برجسته‏ترین نویسندگان معاصر هندی-آمریکایی زن از غذا بسیار در داستان‏های خود بهره می‏برد. اولین مجموعه داستات او با نام مترجم دردها (١۹۹۹) برنده‏ی جایزه‏ی پولیتزر در سال 2000 شد. خاک غریب (۲٠٠۸) دومین مجموعه داستان وی در سال 2008 توسط نشریه‏ی نیویورک تایمز به عنوان بهترین کتاب سال معرفی شد. پژوهش حاضر کوششی است برای نشان دادن تاثیر غذا در شکل‏گیری هویت مهاجران در داستان‏های "خاک غریب،" "جهنم-بهشت،" و "خانه‏ی خانم سن." این پژوهش بر آنست تا نقش غذا در زندگی نسل اول و دوم مهاجران و همینطور در مباحث مربوط به جنسیت را بررسی و تشریح کند. به علاوه، عنوان نشدن مسائل مربوط به غذا در طول داستان ها نیز برای تحلیل نقش غذا در آثار لاهیری در نظر گرفته شده است. باید خاطرنشان کرد که این مطالعه بر جنبه‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏های عینی و ملموس غذا در داستان های منتخب لاهیری تاکید دارد و نه بر استفاده‏های نمادین و استعاری آن. غذا عنصری کلیدی در آثار لاهیری به حساب می آید و نقش مهمی در رابطه سرزمین مادری و سرزمین بیگانه، نسل اول و نسل دوم مهاجران، جامعه و فرد، و مرد و زن ایفا می‏کند.