فسا نام شهری در 164 کیلومتری جنوب شرقی شیراز در استان فارس واقع است. قدمت این شهرستان به دوره هخامنشیان برمی گردد که در آن زمان نام این شهر پَسه یا پَسا بوده و پس از اسلام به فسا تبدیل شد. در دوران اسلامی فسا به عنوان بزرگترین شهر کوره دارابگرد محسوب می شده است. با توجه به اینکه در سده اول هجری قمری در آنجا سکه ضرب می شد، برخی از مورخان آن را کوره ای مستقل نیز دانسته اند. پژوهش حاضر با معرفی نواحی و آبادی های این شهر و توصیف وضعیت جغرافیای طبیعی آنجا و تغییراتی که در حدود جغرافیایی فسا در طول دوره مورد مطالعه به وجود آمده، به بیان خلاصه ای از پیشینه تاریخی این منطقه از پیش از اسلام تا دوران قاجار پرداخته و سپس به بررسی اوضاع اجتماعی از قبیل اقوام ساکن در فسا و اهمیت اقتصادی این شهرستان و تحولات فرهنگی از قبیل دین، تغییراتی که در زبان مردم فسا رخ داده، پوشش و لباس مردم فسا، مراکز علمی و آموزشی آنجا، زندگی نامه مشاهیر و دانشمندان و در آخر نیز به معرفی بناهای تاریخی این شهرستان با روش توصیفی و تحلیلی پرداخته است.