پساب حاصل از صنایع شیمیایی و پتروشیمی در سالهای اخیر باعث بروز مشکلات جدی زیست محیطی شده است. گرچه روشهای معمول تصفیه نظیر جذب سطحی و فرایندهای زیستی بمنظور حذف این آلاینده ها از جریانهای آبی بکار گرفته شده اند اما هیچیک از این روشها نتوانسته به عنوان یک راه حل کامل و اقتصادی در نظر گرفته شود. ازمیان روشهای نوین تصفیه، اکسیداسیون فتوکاتالیستی ناهمگن روز به روز در حال گسترش است. از میان کاتالیستهای مختلف، دی اکسید تیتانیوم بیشتر از سایر کاتالیستها مورد توجه محققین قرار گرفته است. در این پژوهش حذف فتوکاتالیستی اکریلونیتریل با استفاده از نانوتیتانیا مورد بررسی قرار گرفته است. اثر پارامترهای مختلفی همچون غلظت اولیه آلاینده ، ph ، مقدار کاتالیست، حضور نمکهای معدنی و نوع منبع تابش روی نرخ حذف آلاینده مورد بررسی قرارگرفته و شرایط بهینه تعیین گردید. نتایج آزمایشات نشان دادند مقدار1/0 گرم بر لیتر کاتالیست مقدار بهینه بوده و با افزایش بیشتر کاتالیست بازدهی حذف را کاهش داد. همچنین بالاترین نرخ حذف آلاینده در ph مشاهده شد. همچنین نتایج نشان دادند حذف فتوکاتالیستی اکریلونیتریل از سنتیک واکنش درجه اول پیروی می کند. علاوه بر این بازدهی فرایند فتوکاتالیستی با سایر فرایندها نظیر uv/h2o2، فنتون و فتوفنتون مقایسه گردید. نتایج نشان دادند فرایند فتوکاتالیستی می تواند به عنوان روشی مناسب در تصفیه آبهای آلوده با اکریلونیتریل بکار گرفته شود. کلمات کلیدی: اکریلونیتریل، پتروشیمی، فتوکاتالیست، نانوتیتانیا، تابش فرابنفش