از جمله مهمترین موانع موجود در راه توسعه بخش کشاورزی در ایران خردی و پراکندگی زمین های کشاورزی است. شاید بتوان گفت یکی از بهترین راههای مقابله با این واقعیت برپایی واحدهای بهره برداری گروهی می باشد. در این میان بی شک شرکت های تعاونی تولید روستایی به دلیل رعایت اصول سه گانه «مالکیت»، «حاکمیت» و «فاعلیت» از استقبال بیشتری در مقایسه با دیگر واحدها بهره برداری جمعی برخوردارند. با این وجود این شرکت ها با داشتن ده ها سال قدمت، هنوز آن جایگاه بایسته و متناسب با شأن شان را در بخش تولید کشورمان به دست نیاورده اند. این پژوهش به دنبال بررسی عوامل مدیریتی موثر بر موفقیت شرکت های تعاونی تولید روستایی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را تمام اعضای شرکت های تعاونی تولید روستایی استان چهارمحال و بختیاری، تشکیل می دهند و نمونه گیری از تمام شرکت های تعاونی تولید روستایی فعال در سطح استان به روش انتساب متناسب انجام گرفته است. شاخص موفقیت در این پژوهش با استفاده از مدل رضایت سنجی سروکوال سنجیده شده است که نشان از شکاف بین انتظارات و ادراکات اعضا از کیفیت خدمات ارائه شده در شرکت ها را دارد. نتایج حاصل از آزمون ویلکاکسون نشان می دهد که شرکت های تعاونی تولید روستایی استان چهارمحال و بختیاری تنها در بعد اطمینان توانسته اند انتظارات اعضا را برآورده سازند و در سایر ابعاد، میانگین انتظارات به طور معنی داری از میانگین ادراکات بالاتر است. همچنین نتایج آزمون کروسکال والیس نشان می دهد که میزان موفقیت شرکت های تعاونی تولید روستایی یکسان نمی باشد. عوامل مدیریتی موثر بر موفقیت شرکت های تعاونی تولید روستایی با استفاده از رگرسیون چند متغیره عبارتند از: مهارت های انسانی مدیران، مهارت های ادراکی مدیران، اعتقاد آنها به مشارکت اعضا در امور شرکت ها، سطح تحصیلات و میزان تجربه مدیریتی مدیران شرکت های تعاونی تولید روستایی.