تقسیمات کشوری یکی از حساس ترین و مهم ترین اقدامات دولت ها در جهت مدیریت بهینه سرزمین و همگام با ان حفظ وحدت و یکپارچگی در سطوح محلی،منطقه ای و ملی به شمار می رود. دولت ها برای اداره بهتر سرزمین و قلمرو کشور و ارائه خدمات مناسب به شهروندان با توجه به 3 متغیر الگوهای حکومتی، ویژگی های فرهنگی / اجتماعی و اختصاصات فضایی به تقسیم بندی در سطح فضای ملی خود می پردازند. ترسیم مرز های رسمی به منظور سازماندهی سیاسی کشور متأثر از مولفه های دیگری تحت عنوان اختصاصات فضایی است که الگوهای فعالیت انسان در فضا را مشخص می کند. سازماندهی سیاسی فضا چنانچه نتواند استقرار سکنه، سازماندهی عرصه فعالیت و شکل گیری ساختارها را در یک الگوی فشرده، سازماندهی کند با کاهش کارایی و عدم رضایت سکنه از دستیابی به خدمات و اشتغال به فعالیت مواجه خواهد شد. تعامل فضایی/ کنش متقابل فضایی از تفاوت میان اختصاصات مکانی ناشی می شود. به ویژه تعامل میان نقاطی که به عنوان نقاط کانونی عمل می کند. در این کنش متقابل فاصله نقش زیادی دارد و از دامنه گسترده ای برخوردار می باشد. حکومت ها چنانچه در سازماندهی کردن سیاسی فضا نتوانند به این نقش ها بپردازند. مشروعیت سیاسی خود را از دست خواهند داد. سوال اصلی تحقیق: ایا عامل فاصله منجر به کاهش کارایی تقسیمات کشوری شده است؟ سوال فرعی تحقیق: فاصله فیزیکی چه نقشی را در کارایی تقسیمات کشوری بر عهده دارد؟ فاصله اجتماعی، چه نقشی را در کارایی تقسیمات کشوری بر عهده دارد؟ فاصله اقتصادی چه نقشی را در کارایی تقسیمات کشوری بر عهده دارد؟ فرضیه های تحقیق: فرضیه اصلی تحقیق: کاهش فاصله نقش موثری در کارایی تقسیمات کشوری بر عهده دارد. فرضیه فرعی تحقیق: فاصله فیزیکی نقش موثری را در کارایی تقسیمات کشوری بر عهده دارد. فاصله اجتماعی، فرهنگی نقش موثری را در کارایی تقسیمات کشوری بر عهده دارد. فاصله اقتصادی نقش موثری را در کارایی تقسیمات کشوری بر عهده دارد. مواد و روش انجام تحقیق: تحقیق پیش رو با نگاهی به گذشته و تحلیل وضعیت حال با روش توصیفی- تحلیلی به تبیین وضع موجود می پردازد. شیوه جمع آوری اطلاعات استفاده از منابع کتابخانه ای بوده ونیز مطالعات میدانی به روش پیمایشی با استفاده از پرسش نامه انجام خواهد شد. جامعه آماری شامل 2 مرکز استان، 2 نقطه شهری، 2نقطه روستایی در دورترین فاصله نسبت به مرکز خواهد بود.