هدف از ارائه این پایان نامه بررسی روشهای حذف گاز سولفید هیدروژن منتشره از تاسیسات فاضلاب شهری می باشد. این گاز به دلیل داشتن بوی نامطبوع و عوارض جانبی استنشاق آن، موجب نارضایتی ساکنین اطراف تاسیسات فاضلاب شهری از جمله ایستگاههای پمپاژ فاضلاب شده است. روشهای مختلفی نظیر سیستم های بیولوژیکی همانند بیوفیلتر و بیواسکرابر، و همچنین استفاده از جاذب های فیزیکی وجود دارد. در این تحقیق پایلوتهایی از سیستم های بیوفیلتر، بیواسکرابر و کربن فعال ساخته شد. در ستون بیوفیلتر از مخلوط کمپوست زائدات شهری و تراشه های چوب (به نسبت وزنی 5:1)، در ستون بیواسکرابر از پوکه های معدنی (قطر متوسط 5 سانتی متر) به عنوان سطوح رشد میکروارگانیسم ها و فاضلاب شهری برای تامین سوبستره، و همچنین از کربن فعال زائدات غذایی با سطح ویژه m2/gr 1150 به عنوان جاذب فیزیکی در ستون کربن فعال استفاده گردید. پایلوت این تحقیق در ایستگاه پمپاژ فاضلاب شهر خرم آباد احداث شده و از گاز h2s منتشره از این ایستگاه استفاده گردیده است. هدف از اینکار بررسی عملکرد پایلوتهای ساخته شده تحت شرایط واقعی و تغییرات غلظت گاز h2s در طول شبانه روز بوده است. در طی راهبری 75 روزه این پایلوت، نتایج حاکی از راندمان میانگین 86% برای بیوفیلتر در زمان ماند 60 ثانیه، و همچنین راندمان 100% توسط کربن فعال در زمان ماند 14 ثانیه می باشد. در ستون بیواسکرابر به دلیل کمبود غلظت گاز سولفید هیدروژن به عنوان منبع تغذیه میکروارگانیسم ها، سیستم به مرحله راه اندازی نرسیده و میانگین راندمان حذف برای زمان ماند 60 ثانیه 58% را دارا بوده است.