بیان و عملکرد نابجای microrna ها در لوکمی سطح جدیدی از پیچیدگی را در زمینه درک چگونگی توسعه و پیشرفت این بیماری ایجاد نموده است. با این حال، هدف گیری مسیر های پیام رسانی اختصاصی که مرتبط با ویژگی های تداوم و بقای سلول های بنیادی لوکمیایی باشد، تاکنون به خوبی روشن نشده است. مسیر پیام رسانی hedgehog که مسیر تکاملی به شدت حفاظت شده ای می باشد، به عنوان مسیری ضروری برای حفظ عملکرد سلول های بنیادی لوکمیایی شناخته شده است. فقدان این مسیر توسعه لوکمی میلوئیدی مزمن (chronic myeloid leukemia, cml) را که توسط انکوژن bcr-abl القا می شود، متوقف نموده و منجر به کاهش سلول های بنیادی cml می شود. بنابر این، به نظر می رسد کسب نابجای ویژگی خود نوزایی که به علت فعالیت نابجای مسیر پیام رسانی hedgehog ایجاد می شود، در پیشرفت cml نقش داشته باشد. این امر اهمیت مهار اهداف دیگری نظیر پیام رسانی hedgehog را در کنار مهار bcr-abl خاطر نشان می سازد. مهار چنین اهدافی که ویژگی خود نوزایی سلول های لوکمیایی را تنظیم می نمایند، در جهت ریشه کنی سلول های بنیادی لوکمیایی cd34+ حاوی انکوژن bcr-abl صورت می گیرد. تحقیق حاضر نشان داد که بیش تنظیمی ژن smo که نقش انتقال دهنگی پیام hedgehog را بر عهده دارد، با بیان کاهش یافته mir-326 در سلول های cd34+ گروهی از بیماران مبتلا به cml همراه است. افزون بر این، بیش بیان mir-326 بواسطه سیستم بیانی لنتی ویروسی منجر به تنظیم کاهش یافته ژن smo شد و این امر به کاهش تکثیر سلولی و افزایش میزان آپاپتوز در سلول های cd34+ cml منتج گردید. بنابراین، به نظر می رسد که smo هدفی مهم برای mir-326 در طی بیماری زایی cml باشد. مطالعه حاضر در واقع اولین مدرک در زمینه نقش تنظیم مسیر پیام رسانی hedgehog بواسطه microrna در پاتوفیزیولوژی cml است. یافته های مطالعه حاضر منتج به این پیشنهاد گردید که تنظیم کاهش یافته mir-326 مکانیسم محتملی برای فعالیت نامحدود انتقال دهنده پیام smo در مسیر انکوژنی hedgehog در cml است. بنابراین به نظر می رسد بازگرداندن سطوح بیانی mir-326 می تواند در زمینه ریشه کنی سلول های بنیادی/ اجدادی cd34+ cml که منبع بالقوه عود بیماری در مبتلایان cml به شمار می آید، مفید واقع شود.

چکیده: سرطان پستان یک بیماری هتروژن است که از لحاظ بیولوژیکی انواع متنوعی دارد. انواع مختلفی از این بیماری پاسخ مناسبی به درمان می دهند، اما سرطان سینه نوع triple-negative (15 در صد از کل سرطان های پستان (به درمان ها پاسخ مناسبی نمی دهند و درصد بالایی از مرگ های ناشی از سرطان tnbc بر اثر رخداد متاستاز می باشد. tnbc از نظر سه نوع گیرنده استروژن و پروژسترون و her2 منفی است. بنابراین، در درمان این بیماری هورمون درمانی کارآیی ندارد. به همین خاطر پیدا کردن روش درمانی مناسب برای این بیماران ضرورت دارد. علاوه بر این شواهد زیادی وجود دارد که نشان دهنده ی نقش سلول های بنیادی سرطان سینه (bcscs) در فرایند متاستاز است. بنابراین، کشف ویژگی های زیستی bcscs می تواند در پیدا کردن روش درمانی جدید برایtnbcs مفید واقع شود. علاوه بر این،80 درصد سرطان های tnbc دارای جهش در ژنp53 هستند که این جهش نقش مهمی را درپیشروی فرایند متاستاز بازی می کند. با توجه به مطالعات انجام شده، کورکومین - ترکیب اصلی گیاه زردچوبه – بدون داشتن آثار جانبی مضر باعث آپوپتوز در سلول های سرطانی شده و از فرایند متاستاز جلوگیری می کند. در این پروژه، به بررسی تاثیر بیش بیان ژن p53 و نانوکورکومین (کورکومین+نانوحامل) در سلول های mda-mb-231 (رده سلولی سرطانی شبه بنیادی)، بر روی بیان ژن های متاستازی از جمله، snai1، zeb1، bmi1،vegf و با استفاده از روش real time pcr mmp2 و میزان مرگ برنامه ریزی شده سلول با استفاده از آزمایش فلوسایتوری پرداخته شد. در مجموع، بیش بیان نوع وحشی ژن p53 به همراه داروی نانوکورکومین باعث افزایش آپوپتوز در سلولهای mda-mb-231 می شود و نیز بیان ژن های متاستازی را کاهش می دهد. علاوه بر این میزان متاستاز در سلول های mda-mb-231 کاهش یافت که این امر بوسیله آزمایش پر شدن شکاف مشاهده شد. این نتایج بیانگر این است که استفاده نانوکورکومین و بیش بیان ژن p53 باعث مهار ژن های متاستازی در این نوع از سرطان سینه – که به شدت متاستاتیک است می_گردد. کلید واژه: نانوکورکومین، tnbcs،متاستاز، p53

بروسلا یک باکتری گرم منفی و درون سلولی است و بیماری بروسلوز که مشترک بین انسانها و حیوانات است را ایجاد می کند. جنتامایسین آمینوگلیکوزیدی است که با جلوگیری از بیان پروتئین باکتری در از بین بردن بروسلا بسیار موثر است ولی نفوذ پذیری کمی به سلول های یوکاریوتی دارد و قادر به درمان مناسب بیماری نیست. . دندریمر پلی اتیلن گلیکول سیترات g2 زیست سازگار و زیست تخریب می باشد و باعث افزایش ورود آنتی بیوتیک به سلول می شود. در این تحقیق تاثیر کاهش بروسلا توسط دوز های مختلف نانوحامل دندریمری نسبت به آنتی بیوتیک آزاد در موش های balb/c مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق نشان می دهد که حضور دندریمر g2 تاثیر مثبت در کاهش اثر بروسلا نسبت به درمان با آنتی بیوتیک آزاد در balb/c داشته و همچنین کونژوگه ایجاد شده مستقل از دوز می باشد.

در این پروژه به بررسی تاثیر افزایش بیان cdnaی p53 که یک مهار کننده تومور می باشد پرداخته شد و همزمان با آن تاثیر داروی ضد سرطان کورکومین برای بالا بردن کارایی ژن p53 مورد بررسی قرار داده شد. آزمون های mtt و فلوسایتومتری به منظور بررسی چگونگی مرگ و آپوپتوز در سلول ها و واکنش کمی real–time pcr به منظور بررسی بیان ژن های انکوژنی و چرخه سلولی پس از ترانسفکشن cdnaی p53 و تیمار با نانوکورکومین دندروزومی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی بیان ژن های چرخه سلولیp53، p21 و gadd45 و انکوژن های nf-kb و c-myc نشان داد که افزایش بیان cdnaی p53 در سلول های گلیوما u87mg و همزمان تیمار آن با نانوکورکومین دندروزومی افزایش معنی داری در بیان ژن های چرخه سلولی و کاهش چشمگیری در بیان ژن های انکوژنی دارد. همچنین نتیجه حاصل از آزمون انکسین اثبات بر وقوع آپوپتوز در این رده سلولی بود. در نتیجه می توان گفت که کاربرد همزمان افزایش بیان ژن p53 و نانوکورکومین اثر سینرژیسم داشته و در روند رو به رشد سلول توموری تاثیر گذاشته و آن را به سمت مرگ سلولی هدایت می کند