چکیده باروری مردان اغلب بعد از آسیب نخاعی دچار مشکل می شود. در رت هایی که به آن ها آسیب نخاعی القا شد، اسپرماتوژنز ناهنجار که پس از دوره حاد آسیب نخاعی رخ می دهد، به وسیله کاهش گذرا اما معنی دار سطوح هورمون های fsh، lh و تستوسترون همراه بود. این نتایج پیشنهاد می کنند که سرکوب هورمونی ممکن است اثرات ابتدایی آسیب نخاعی بر اسپرماتوژنز را باعث شود. گزارش ها درباره پسرفت اپیتلیوم سمینیفروس در بیوپسی که از بیضه مردان مبتلا به آسیب نخاعی انجام شده، اثرات پایدار آسیب نخاعی را بر اسپرماتوژنز نشان می دهد. تستوسترون به تنهایی در حیوانات هیپوفیزکتومی هنگامی که به مقدار کافی تجویز می شود، قادر است اسپرماتوژنز کامل را حفظ کند یا به پیش ببرد. این نتایج امکان استفاده از تستوسترون اگزوژن را در حفظ اسپرماتوژنز و در نتیجه تولید اسپرم را در مردان آسیب نخاعی پیشنهاد می کنند. مطالعه حاضر اثر تجویز تستوسترون اگزوژن را بر هیستولوژی بیضه در مدل های تجربی آسیب نخاعی بررسی می کند. در این مطالعه 90 سر موش بالغ نژاد nmri در 9 گروه تقسیم شدند. در گروه های آسیب نخاعی(6 گروه)، به دنبال عمل لامینکتومی بدون آسیب به پوشش سخت شامه، فشار بر طناب نخاعی به مدت 5 دقیقه با استفاده از دستگاه استریوتاکسی و با وزنه 5 گرمی اعمال شد. در گروه-های آسیب نخاعی تیماری (4 گروه)، تستوسترون اگزوژن به مدت 7 (در دو گروه) و 35 روز (در دو گروه) تجویز شد. بعد از گذشت زمان های مربوط، نمونه خون و بیضه حیوانات جمع آوری شد و به وسیله مطالعات بیوشیمایی و هیستولوژیک آنالیز شد. آسیب نخاعی بر روی بافت بیضه و میزان هورمون های سرمی اثر داشت. تیمار با تستوسترون اگزوژن به طور معنی داری اپیتلیوم سمینیفروس را بهبود بخشید و سطوح تستوسترون خون را افزایش و سطوح lh و fsh سرمی را کاهش داد. نتایج مشخص می کنند که تستوسترون اسپرماتوژنز را با اثر بر سلول های سرتولی تنظیم می کند.