موضوع این پایان نامه بررسی و نقد تناسب سوره ها در تفسیر مراغی است، تا با دیدگاه مفسر در زمینه تناسب سوره ها آشنایی حاصل گردد. تناسب علمی است اجتهادی،که برای بیان پیوستگی اجزای قرآن استفاده می شود، و شامل مناسبات داخلی و خارجی است که هر یک از این تناسبات انواع مختلفی دارند و تناسب بین سوره ها یک نوع از تناسب خارجی محسوب می شود؛ که در تفسیر مراغی به بیان ارتباط سور مجاور در مصحف شریف پرداخته شده، ولی از تناسبات بین سور غیر مجاور یا تناسب در بین دسته ای از سوره های مشابه و ارتباطاتی از این دست غفلت شده است. از بررسی تفسیر مراغی به هفت نوع پیوند بین سوره ها که شامل ارتباط آیات پراکنده از دو سوره، آغاز سوره با خاتمه ی سوره قبل، آغاز سوره با آیاتی از سوره قبل، پایان سوره با آیاتی از سوره بعد، پایان سوره با آغاز سوره قبل، آغاز دو سوره و پایان دو سوره دست یافتیم. و در چهار سوره ی بقره، اخلاص، فلق و ناس سخنی درمورد تناسب سوره ها مطرح نشده است. مراغی پیوندها را براساس ملاک هایی مطرح کرده است، که می توان آن ها را به هفده مورد دسته بندی کرد، که نیمی از سور به ملاک های هم مضمونی، متمم بودن، اجمال و تفصیل و اسهاب و اختصار اختصاص یافته است و در تعداد کمی از سوره ها ملاک های دلیل و استدلال، مقایسه دو موضوع، تأکید، تقابل، نتیجه و پس آمد، عموم و خصوص، تلازم، تناسق، بیان مصداق، الفاظ مشترک در دو سوره، پرسش و پاسخ، اغراض و اهداف مشترک، تقسیمات بر اساس مطالب سوره قبل و ترتیب نزول متوالی وجود دارد.