این تحقیق بخشی ازادبیات ساختارسرمایه است که به بررسی عوامل موثربرساختارسرمایه درشرکت های غیرمالی(شرکت هایی بجزبانکها وموسسات مالی)پذیرفته شده دربورس اوراق بهادارتهران برای دوره های مالی منتهی به سالهای1384-1390می پردازد.موضوع این تحقیق بررسی عوامل موثربرساختارسرمایه می باشد.متغیرهای مستقل این تحقیق عبارتست ازسودآوری،رشدفروش،اندازه شرکت،نوسانات سودوصرفه جویی مالیاتی غیرازبدهی.وهمچنین اهرم مالی بعنوان نماینده ساختارسرمایه،متغیروابسته تحقیق می باشد.برای تجزیه وتحلیل داده هاازآمارتوصیفی ورگرسیون چندمتغیره استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان می دهدکه سودآوری،رشدفروش،اندازه شرکت ونوسانات سودازعوامل تعیین کننده ساختارسرمایه می باشندولی ارتباط بین دارایی های ثابت وصرفه جویی مالیاتی غیرازبدهی باساختارسرمایه بی معنی می باشد.

هدف اصلی ما در این تحقیق، بررسی رابطه بین روش های تأمین مالی با عملکرد عملیاتی شرکت ها است. در راستای این هدف، تعداد 63 شرکت از مجموعه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که اطلاعات مورد نیاز برای دوره 6 ساله (1390- 1385) در مورد آن ها قابل دسترس بود، انتخاب گردید. همین طور، از بین روش های تأمین مالی، دو منبع، انتشار سهام عادی و بدهی بانکی انتخاب و رابطه آن ها با بازده دارایی ها، بازده حقوق صاحبان سهام و سود هر سهم به عنوان معیارهای ارزیابی عملکرد عملیاتی، مورد آزمون قرار گرفت. به منظور آزمون فرضیه ها از روش رگرسیون خطی چندگانه بهره گرفته شد. همچنین معنی دار بودن مدل ها با استفاده از آماره های t و f صورت گرفت. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که، با افزایش انتشار سهام عادی، بازده دارایی ها، بازده حقوق صاحبان سهام و سود هر سهم، افزایش پیدا می کند؛ پس می توان گفت، هر چه استفاده از انتشار سهام عادی به عنوان منبعی برای تأمین مالی توسط شرکت ها بیشتر شود، عملکرد عملیاتی آن ها بالاتر می رود. اما افزایش استفاده از بدهی بانکی نتیجه ای کاملاً بر عکس انتشار سهام عادی را نشان می دهد؛ به طوری که می توان، فرض اینکه هر چه استفاده از بدهی بانکی بیشتر، عملکرد عملیاتی شرکت ها بالاتر را، رد نمود. در مورد حجم تأمین مالی نیز می توان اذعان داشت که، افزایش حجم تأمین مالی تنها باعث افزایش بازده حقوق صاحبان سهام می شود و تأثیری بر بازده دارایی ها و سود هر سهم ندارد.