همجوشی توسط محصورسازی لختی از طریق روش های متفاوتی امکان پذیر است که عبارتند از: اشتعال مرکزی، اشتعال سریع و اشتعال برآمده از شوک. اشتعال مرکزی به دلیل بالا بودن ناپایداری ها بهره ی مناسب را به همراه ندارد. در ادامه، روش های اشتعال سریع و اشتعال برآمده از شوک مطرح شد. در این روش ها، با تعریف دو مرحله ی تراکم و اشتعال از میزان ناپایداری ها کاسته می-شود. در اشتعال سریع باریکه های ذرات پرانرژی فرایند اشتعال را راه اندازی می کنند که این ذرات ناشی از تابش لیزر پتاوات هستند. باریکه های پروتونی بهترین گزینه در این زمینه هستند که ترابرد این ذرات در هدف سوختی توسط کد mcnpx انجام شده است. نتیجه ی این ترابرد شکل گیری نقطه ی داغ، در مرکز هدف اشتعالی است که دو هدف کروی و استوانه ای مورد بررسی قرار گرفته است. جدیدترین روش در محصورسازی لختی، اشتعال برآمده از شوک است. این روش به روش میانی موسوم است. دلیل این نام-گذاری ارتباط این روش با دو روش دیگر است. ساختار ساده هدف از اشتعال مرکزی و مراحل ایجاد اشتعال از روش اشتعال سریع گرفته شده است. در این روش از دو اصل کلی و مفهومی بهره می بریم؛ که عبارتند از: افزایش فشار ناشی از همگرا شدن موج به درون هدف و برخورد دو موج. فیزیک حاکم بر این فرایند و مولفه های تعیین کننده در این روش به خوبی معرفی شده و در نهایت بهره ی حاصل از این روش به کمک روابط حاکم بر محصورسازی لختی بررسی خواهد شد. این تحلیل نشان می دهد که داشتن بهره-ای به بزرگی 80، در این روش امکان پذیر است؛ در حالی که مقدار بهره در اشتعال مرکزی دارای مقدار بیشینه ای در حدود 30 است.