هدف اصلی این پژوهش، فهم نحوه بازنمایی «جریان بیداری اسلامی» در کشور بحرین توسط رسانه های جمعی سه کشور بحرین، عربستان و آمریکا می باشد که این امر از طریق کشف گفتمان های مورد استفاده رسانه های جمعی این سه کشور انجام می پذیرد. نمونه گیری از رسانه های جمعی سه کشور فوق، در سه سطح انجام شد که به ترتیب سه روزنامه، 22 سرمقاله و نیز 108 جمله انتخاب شدند. سپس با استفاده از روش عملیاتی تحلیل گفتمان (پدام)، متون نمونه گیری شده مورد تحلیل قرار گرفتند. پس از تحلیل متون گفتمانی، دال های مرکزی و محور های اصلی سه گفتمان آل خلیفه، گفتمان سعودی و گفتمان آمریکایی به طور جداگانه مشخص شدند که بر اساس یافته های موجود و با نگرشی خلاقانه، ابتدا جریان بیداری اسلامی در بحرین به عنوان یک بحران اثبات شد و سپس با استفاده از مبانی «مدیریت رسانه ای بحران»، فرایند بازنمایی صورت گرفته، گام به گام بر اساس متغیر های مدیریت بحران مانند عامل بحران زا، ماهیت و راه حل بحران به عنوان سنجه های غیر گفتمانی، تبیین شد. در نهایت این نتیجه به دست آمد که روزنامه «اخبار الخلیج» علاوه بر معرفی حکومت ایران به عنوان عامل اصلی بحران، وضعیت موجود را نه مشکل مشروعیت سیاسی آل خلیفه که نوعی تقابل مذهبی بازنمایی کرده است. روزنامه «الشرق الاوسط» نیز عامل و ماهیت بحران در بحرین را به ترتیب محور شیعی مقاومت و تقابل شیعه و سنی بازنمایی می کند و در نهایت روزنامه «نیویورک تایمز» اگر چه اذعان به وجود بحران مشروعیت در بحرین می کند اما راه حل بحران را تنها در تثبیت منافع آمریکا در بحرین بازنمایی می کند.