بازی و فعالیت بدنی مطلوب برای کودکان می تواند تندرستی، سلامت عاطفی، اجتماعی، اخلاقی ذهنی و عقلانی به ارمغان آورد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر، برنامه منتخب، بازی های بومی محلی و فعالیت های رایج مراکز پیش دبستانی بر رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی شهر اهواز بود. به این منظور60 کودک 6 ساله پیش دبستانی از بین مراکز پیش دبستانی شهر اهواز تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. آنها در3 گروه برنامه اجرای برنامه منتخب، بازی های بومی محلی و فعالیت های رایج مراکز بعد از اجرای پیش آزمون(آزمون مهارتهای حرکتی درشت – ویرایش دوم اولریخ و مقیاس رشد اجتماعی واینلند) و به شیوه همتاسازی قرار گرفتند. تحقیق نیمه تجربی همراه با طرح پیش آزمون – پس آزمون می باشد. دو گروه برنامه منتخب و بازی بومی محلی فعالیت های خود را به مدت 8 هفته ، هفت ای 3 جلسه یک ساعته و گروه سوم(فعالیت های رایج) در این مدت به فعالیت های روزمره رایج مراکز مشغول بودند. در این پژوهش از روش آماری tزوجی و آنالیز واریانس یک طرفه(anova) با استفاده از آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داریp<0/05 برای تعیین جایگاه تفاوت ها استفاده شد. نتایج نشان داد، هرسه روش فعالیت بر رشد حرکتی تأثیر معنی داری دارد ولی دو گروه برنامه منتخب و بازی در رشد حرکتی نسبت به گروه فعالیت های رایج از رشد حرکتی بالاتری برخوردار بودند. همچنین یافته ها نشان داد در رابطه با رشد اجتماعی هر سه روش فعالیت ها بر رشد اجتماعی کودکان تأثیر داشت اما امتیازات رشد اجتماعی دو گروه برنامه منتخب و فعالیت های رایج در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی داری نداشت ولی امتیازات پس آزمون رشد اجتماعی گروه بازی نسبت به پیش آزمون و همچنین دو گروه دیگر برتری معنی داری داشت.