دی هیدروپیریمیدین ها اثرات فارماکولوژیکی مشابه 4-آریل-3،4-دی هیدروپیریمیدین ها از خود نشان می دهند. در سال های اخیر تعدادی از ترکیبات دی هیدروپیریمیدین سنتز شده اند که دارای پایداری و فعالیت بیولوژیکی گوناگون از جمله اثرات ضد ویروس، ضدباکتری، ضدتومور، ضدعفونت و ضدفشارخون بیشتر نسبت به داروهای دی هیدروپیریدین می باشند. دی هیدروپیریمیدین ها همچنین عامل تخریبی کانال کلسیم در ستون فقرات به شمار می آیند. سنتز تک مرحله ای مشتقات 4،3-دی هیدروپیریمیدین از تراکم آلدئیدهای آروماتیک، آلکیل استو استات و اوره یا تیواوره در حضور کاتالیزورهای اسیدی اولین بار در سال 1893 توسط بیگینلی ارائه شد. در این پروژه تحقیقاتی از سدیم هیدروژن سولفات تثبیت شده روی ذرات نانو سیلیکا استفاده شده است که از جمله مزیت های این روش می توان به هتروژن بودن کاتالیست، بازده بالای واکنش، زمان کم و ساده بودن شرایط واکنش اشاره کرد.