ادبیات پایداری، گونه‎ی از ادبیات است که با فراز و نشیب‎های فراوان مواجه بوده و اکنون حضوری فعال و پویا در عرصه‎ی ‎ادبی دارد. اشغال فلسطین و حمله عراق به ایران به‎عنوان دو رخداد بزرگ، باعث خلق آثاری بی‎نظیر در حوزه‎ی ادبیات پایداری شدند.احساس تعلق به سرزمین و دفع متجاوزان و اشغال‎گران خارجی از عوامل اصلی بروز عناصر مقاومت در شعر پایداریست. محمود درویش از بزرگ‎ترین قله‎های شعر جهان به‎شمار می‎آید.وی از همان اوان کودکی طعم آوارگی و تبعید را چشیده و تجربه زندان‎های بی‎شمار، وی را جاودانه ساخت. سید حسن حسینی نیز یکی از شاعران پارسی‎گو، که در میان هم‎عصرانش درخشید و شعرهای خود را ماندگار ساخت. اشعار حسینی، بازتاب واقعی شخصیت و افکار دینی و میهنی اوست.شعر این دو ادیب، تپنده، پرشور و حرکت‎آفرین است. وطن، دعوت به مبارزه، ستایش رزمندگان و شهیدان، ایثار در کنار امید، نابودی ظلم، از سازه‎های اصلی شعر آنان است. گرایش به اسطوره‎ها و نمادها نیز در آثار منظوم و منثور این دو شاعر به چشم می‎خورد.