سنگسار، مجازات زناکاران همسردار بوده و اساس آن به صورت کشتن با سنگ می باشد. این مجازات، بنابر اعتقاد اکثر مفسران شیعی و سنی، در جهت تکمیل مجازات زناکاران مورد اشاره در آیات 15 و 16 سوره نساء و آیه 4 سوره نور بوده و آن را منسوب به سنت می دانند. پرداختن به مجازات رجم به لحاظ ریشه ای و اصولی، مستلزم این است که، اسنادی که برای اثبات این مجازات موجود و منسوب به سنت است، به درستی و با ترازوی عقل و نیز اصول فقهی، سنجیده شود؛ در این پژوهش چهار منبع اصلی استخراج احکام اسلامی که عبارتند از: قرآن، سنت، اجماع و عقل، به کار گرفته شده و اسناد مربوط به حکم سنگسار بررسی شده است. آیاتی از قرآن که ناظر بر مجازات زناکاران بوده، مورد بررسی قرار گرفته و سپس احادیث و داستانهایی که مفسران برای حد رجم بدانها اسنتاد می نمایند، به بوته نقد کشیده شده و در نهایت با دلایلی که برگرفته از متن روایات و داستانها است، همچنین با نهادن این اسناد بر ترازوی عقل و انصاف، به رد احادیث و روایات و نظرات موافقان حکم رجم، پرداخته شده است. نگارنده، مجازات رجم را بنابر آنچه خداوند در قرآن فرموده و همچنین به دلیل سستی روایاتی که حد رجم را اثبات می نمایند، از لحاظ دلالت و سند احادیث، رد نموده و حد زناکار را فارغ از محصن و یا غیر محصن بودن، یکصد تازیانه می داند. در این پژوهش، غالب نظریات شیعی و فقهای امامیه در خصوص حکم رجم، بررسی و گریزی کوتاه بر نظریات مفسران اهل تسنن زده شده است. این پژوهش، سپس به بررسی اجمالی حکم رجم در قانون مجازات اسلامی، مصوب 1/2/1392 پرداخته است