چکیده در داستان نویسی مدرن بسیاری از شیوه های سنتی روایت از میان رفته و معمولا صناعت داستان بیش از محتوای آن در کانون توجه قرار گرفته است. بررسی و تحلیل شخصیت و شیوه های شخصیت پردازی از بحث های جدید نقد ادبی در جهان است که امروزه به عنوان شاخه ای مستقل و مهم در مباحث داستان نویسی به آن پرداخته می شود. عنصر شخصیت و شیوه ی شخصیت پردازی داستان از نکات قابل توجه داستان نویسی امروز است. در این رساله رمان((میرامار)) اثر نجیب محفوظ انتخاب و کاربرد و کارکرد عنصر یاد شده در آن ها بررسی و تحلیل می شود. در این رمان نجیب محفوظ شخصیت های اصلی را بصورت غیرمستقیم و با حالت درونی و شخصیت های فرعی را بصورت مستقیم و با حالت بیرونی به خواننده معرفی می کند. شخصیت ها در این رمان به دو صورت توصیفی و نمایش نامه ای ایفای نقش می کنند. اکثر اشخاص در این رمان پویا هستند. واژه های کلیدی: نجیب محفوظ، شخصیت پردازی، رمان میرامار