ضرورت صرفه جویی در مصرف انرژی در دنیا با بروز بحران انرژی در نیمه دوم دهه1970 میلادی مطرح شد و تاکنون در زمینه های مختلف پیشرفت قابل توجهی داشته است. در اکثر کشورهای جهان میزان متوسط مصرف انرژی در ساختمان به ازای هر متر مربع در حدود 170 کیلو وات ساعت است، اما در کشور ما بطور متوسط میزان مصرف انرژی در ساختمانها به ازای هر متر مربع در حدود 400 کیلووات ساعت میباشد که این میزان در حدود 2.5 برابر متوسط مصرف جهانی است.این در حالیست که میزان سرانه مصرف انرژی در بخش خانگی در کشور ژاپن 0.4، در استرالیا 0.48 تن معادل نفت خام گزارش شده است در سال 1377 این میزان برای کشور ما در حدود 0.96 تن معادل نفت خام بوده است. در کشور ما بخش خانگی و تجاری با اختصاص حدود 40% از کل انرژی مصرفی کشور به بزرگترین مصرف کننده انرژی تبدیل شده است. با این وجود آنچه مسلم است اتخاذ راهکارهای مناسب برای جلوگیری از اتلاف و مصرف بی رویه انرژی در کشور ما نیز روز به روز بیشتر احساس میشود، چرا که جلوگیری از به هدر رفتن سوختهای فسیلی، علاوه بر حفظ منابع برای نسلهای آینده، کاهش آلودگی محیط زیست که یکی از معضلات اصلی جوامع امروز است را نیز در پی خواهد داشت و با توجه به اقدامات جهانی در زمینه کاهش آلاینده ها این خود عامل دیگری برای تلاش هر چه بیشتر در این زمینه بشمار می رود. شیوه معماری کاهش مصرف انرژی، که بر ساختمانهای غیرموجود و نوساز تمرکز دارد، به این امر میپردازد که چگونه میتوان با طراحی معماری مناسب وکاربرد انرژیهای تجدیدپذیر(اعم از خورشیدی، باد و...) و با انتخاب مناسب فاکتورهای معماری و شهرسازی اثرگذار بر مصرف انرژی ساختمان، از قبیل جهتگیری و کشیدگی ساختمان، میزان پنجره ها در جبهه های مختلف، نوع و اندازه سایبانها، جانمایی و چیدمان فضاهای داخلی، تعداد طبقات، فضاهای واسط حرارتی، نوع سقف، ارتفاع کف ساختمان نسبت به سطح زمین، جهتگیری و عرض و ارتفاع خیابانها و غیره برای هر اقلیم، میزان مصرف انرژی ساختمانها را کاهش داد.