تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی، با 5 تیمارآزمایشی ،4 تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار از سن 7 تا 42 روزگی استفاده شدند. جیره ها بر پایه ذرت- سویا تنظیم گردیدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1- شاهد 2- آنتی بیوتیک اکسی تتراسایکلین (150 گرم در تن) 3- مکمل اسید آلی مکمل تجاری اسیدآلی (3/0 درصد جیره) 4- پروبیوتیک پروتکسین (150 گرم در تن) 5- پری بیوتیک مانان الیگوساکارید (2 کیلوگرم در تن) بود. تمامی تیمارهای آزمایشی سبب کاهش میزان کلسترول خون جوجه های گوشتی در سن 42 روزگی شد. افزودن اسید های آلی به جیره باعث کاهش بیشتر در میزان تری گلیسرید نمونه های سرم در 21 روزگی نسبت به سایر جیره های آزمایشی شد اما اسید سبب افزایش غلظت این متابولیت در سرم خون جوجه های گوشتی 42 روزه گردید. در سن 21 روزگی جوجه های تغذیه شده با اسید، بیشترین میزان فسفر و جوجه های تغذیه شده با پروبیوتیک، کمترین مقدار فسفر سرم خون را دارا بودند. درپایان دوره آزمایش (42 روزگی) تیمار حاوی پروبیوتیک باعث افزایش غلظت فسفر و آهن سرم خون جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش حرارتی گردید. نتایج آزمایش تفاوت معنی داری در میزان فعالیت آنزیمی آسپارتات آمینوترانسفراز (ast)، آلانین آمینوترانسفراز (alt)و آلکالین فسفاتاز (alp) نشان نداد اما تیمار حاوی پروبیوتیک باعث افزایش معنی دار میزان ldh (لاکتات دهیدروژناز) شد (05/0>p). نتایج آزمایش نشان داد که در سن 21 روزگی غلظت t3 در تیمار شاهد و آنتی بیوتیک افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی پیدا کرد (05/0>p)، اما غلظت t4 تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. همچنین نسبت t3 به t4 در تیمارهای کنترل و اسید افزایش معنی داری را نشان داد (05/0>p) جوجه های تغذیه شده با جیره شاهد در سن 21 روزگی افزایش عددی بیشتری در پاسخ به سیستم ایمنی به آنتی ژن گلبول قرمز گوسفند نشان داد اما در سن 42 روزگی تمامی تیمارها به جز پروبیوتیک باعث کاهش تیتر آنتی بادی شدند. در پایان دوره آزمایش (42 روزگی)، جوجه های تغذیه شده با اسید و پری بیوتیک باعث افزایش معنی داری (05/0>p) در میزان igg نسبت به تیمار شاهد و آنتی بیوتیک شد.