حوزه فناوری نانو یکی از زمینه های تحقیقاتی فعال در علم مدرن مواد است که طی آن نانوذرات با خواص جدید و بهبود یافته براساس ویژگی های خاص از جمله اندازه ، توزیع و مورفولوژی ایجاد می شوند. در سال های گذشته تحولات چشمگیری در زمینه فناوری نانو وجود داشته است، بطوریکه طی روش های متعدد نانوذرات در شکل و اندازه ی خاص و وابسته به نیاز تولید شده اند و استفاده از آنها به سرعت در حال افزایش می باشد. در آینده فناوری نانو می تواند در جهت توسعه علم نقش داشته باشد. خواص فیزیکی و شیمیایی و بیولوژیکی قابل توجه این مواد ناشی از اندازه ی آنها در مقیاس نانو می باشد ، به دلیل اندازه نانوذرات در مقیاس نانو، آنها دارای یک سطح بزرگتری نسبت به مواد همتای خود در اندازه ماکرو دارند. نانوذرات ، به دلیل اندازه ی کوچکشان دارای خواص متمایزی نسبت به همتای خود در اشکال و اندازه ی دیگر دارند ، در نتیجه استفاده از نانوذرات پیشرفتهای جدیدی را در زمینه های حسگرهای زیستی ، تحقیقات زیست پزشکی و فناوری نانوی زیستی ایجاد کرده است. فناوری نانو در زمینه های پزشکی از جمله تشخیص ، دارودرمانی و در جهت درمان بسیاری از بیماری ها و اختلالات توسعه یافته است و یک تکنولوژی فوق العاده قدرتمند در جهت تشخیص زود هنگام بیماری ، درمان و پیشگیری می باشد. یکی از کاربردهای بالقوه ی فناوری نانو در درمان و تشخیص سرطان می باشد. سرطان به عنوان دومین عوامل عمده مرگ و میر در ایالات متحده بوده و 25 درصد از تمام مرگ و میرها را شامل شده است. ملانوما تومور بدخیمی است که از ملانوسیت ها یا خال های تغییر شکل یافته ایجاد می شود و سرطان معده از جمله سرطان های شایع در جهان می باشد. شیمی درمانی سیستمیک در حال حاضر اغلب تنها راه حل درمان سرطان ها است ، اما فقدان سمیت انتخابی اغلب منجر به بروز عوارض جانبی غیر قابل جبران می شود. غیر از استفاده از درمان های رایج ذکر شده ، استفاده از ترکیبات نانوذرات در درمان بعضی از سرطانها از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

ما در این کار به مطالعه ی اثر داروی ماینوکسیدل و لیزات پلاکتی انسان بر روی میزان بیان ژن های ناحیه ی بالب و بالج فولیکول موی موش سوری با استفاده از روش real time-pcr و rt-pcr پرداختیم.