مقدمه: بیش فعالی واختلال توجه (adhd:attention-deficit hyperactivity disorder) یک سندروم عصبی-رفتاری است که با عدم توجه، تحریک پذیری، فعالیت زیاد، رفتارهای مضطربانه و متلاطم به خصوص در پسر بچه ها مشخص می شود. اتیولوژی adhd هنوز مشخص نشده است اما کاهش حجم مغز، وزن کم موقع تولد وآسیب های مغزی در هنگام زایمان به خصوص در بچه های پره ترم از جمله عوامل دخیل در ایجاد adhd هستند.شیوع adhd در بچه های با وزن تولد پایین(وزن کمتر از 2500گرم) بیشتر است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی نسبی بیش فعالی و اختلال توجه در بچه های با وزن تولد پایین بر حسب جنس، تغذیه ی دوران شیر خوارگی و سن هنگام تولد می باشد. مواد وروش ها:مطالعه ی تحلیلی به روشhistorical-cohort بر روی 120 کودک 6 ساله انجام شد، 60 کودک با وزن تولد پایین(کمتر از 2500 گرم) به عنوان گروه مواجهه و 60 کودک با وزن تولد بالای 3000 گرم به عنوان گروه غیر مواجهه انتخاب شدند.اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه ای که در اختیار خانواده ها قرار گرفت جمع آوری شد. در پایان مطالعه فراوانی نسبی بیش فعالی و اختلال توجه در کودکان با وزن تولد پایین بررسی شد. یافته ها:فراوانی نسبی adhd نوع مرکب در گروه مواجهه 7/26% و در گروه غیر مواجهه 3/18%به دست آمد(با p-value:0.274 معنی دار نیست).میانگین adhd نوع مرکب در گروه مواجهه 060/5 و در گروه غیر مواجهه 400/3 به دست آمد (با p-value:0.033 معنی دار است). در این مطالعه فراوانی نسبی adhd نوع مرکب بر حسب جنس، تغذیه ی دوران شیرخوارگی وسن هنگام تولد مورد بررسی قرار گرفت که با توجه به p-value حاصل معنی دار نبود البته معنی دار نبودن آن ها احتمالاً به علت کمی حجم نمونه بوده است. نتیجه گیری:فراوانی نسبی adhd نوع مرکب در کودکان با وزن تولد پایین 7/26% به دست آمد اما این میزان از نظر آماری معنی دار نبود یعنی adhd نوع مرکب ربطی به کم وزنی موقع تولد ندارد.اما از نظر پزشکی این فراوانی نسبی تقریباً 5/1 برابر گروه غیر مواجهه است.

مقدمه: هیپوگلیسمی، یکی از شایع ترین مشکلاتی است که در نوزادان مادران دیابتی رخ میدهد ودر صورت عدم تشخیص به موقع، عوارض جبران ناپذیر مغزی ایجاد می کند.بر این اساس، تشخیص زودهنگام هیپوگلیسمی میتواند به کاهش مرگ ومیر و ناتوانی منجر شود. امروزه، غربالگری برای هیپوگلیسمی درنوزادان مادران دیابتی، به صورت روتین، در مراکز مراقبت از نوزادان تازه متولد شده انجام می پذیردو دستگاه های گلوکومتر به دلیل دسترسی آسان، اندازه گیر ی قند خون در بالین بیمار، نیاز به حجم کم خون وآماده شدن سریع نتایج مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، بررسی ارزش دستگاه گلوکومتردر تشخیص هیپوگلیسمی در نوزادان مادران دیابتی می باشد. موادوروش ها: این مطالعه، روی 80 نوزاد مادر دیابتی بستری در بیمارستان شهداءکارگریزد انجام شد. قند خون در کلیه نوزادان به صورت همزمان، به روش آزمایشگاه(گلوکز اکسیداز بعنوان روش استانداردطلایی)وگلوکومتر اندازه گیری شد.مقادیر بدست آمده از اندازه گیریها در چک لیست ثبت شد. قند خون کمتر یا مساوی 35میلی گرم بر دسی لیتر در اولین ساعت تولد، بعنوان هیپوگلیسمی در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه، 27 نوزاد(7/33درصد)، هیپوگلیسمیک بودند. ضریب همبستگی اندازه قندخون ساعت اول تولد بوسیله آزمایشگاه و گلوکومتر (p-value =0.000)r=0/509 بدست آمد. تفاوت قابل توجهی در اندازه های حاصل از آزمایشگاه و گلوکومتر d=12.19mg/dl ( (p-value =0.000 بدست آمد . حساسیت ،ویژگی اررزش اخباری مثبت ومنفی دستگاه گلوکومتر مورد استفاده در این مطالعه، به ترتیب ، %4/7 ،%3 /94، 40%، %7/66 بدست آمد. رگرسیون نتایج آزمایشگاه از نتایج حاصل از گلوکومتر بدین صورت بدست آمد: قند خون حاصل از گلوکومتر×601/0 + 65/11 = قند خون حاصل از آزمایشگاه نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، دستگاه گلوکومتر جایگزین خوبی برای روش آزمایشگاه در تشخیص هیپوگلیسمی نوزادی نمی باشد. کلمات کلیدی:کاهش قند خون، نوزادان، گلوکومتر